گرديد; بلكه در فرصتى مناسب در اختيار پژوهشگران متون حديثى قرار گيرد.
اينك, مقاله حاضر, ترجمه بخش انتقاديِ آن نوشتار است. از ساير بخشها (نسخه شناسى كتاب, احوال مؤلّف, صحت انتساب كتاب به مؤلف, و روش تحقيق محقق) كه در مقدّمه جناب آقاى حسنى بيرجندى ياد شده اند, چشم پوشيديم. علوم حديث
1) معرّفى كتاب
در شناساندن اين كتاب, به: نام كتاب, محتواى كتاب, كيفيت تنظيم و ترتيب متن كتاب, و منابع مؤلّف در تدوين اين كتابْ اشاره خواهيم كرد.
الف. نام كتاب
مؤلّف, در مقدّمه خود و در مواردى ديگر, اسم كتاب را (عيون الحِكم والمواعظ و ذخيرة المتّعظ والواعظ) آورده است.
برخى از متأخّران, همچون علامه مجلسى و صاحب «كشف الحجب والأستار» و ديگر صاحب نظران, از اين كتاب با نامهاى «العيون والمحاسن» و «العيون» و «المحاسن» و «عيون الحكمة» نيز ياد كرده اند.
علامه مجلسى در «بحارالأنوار» در باب «ما جُمع من جوامع كلم أميرالمؤمنين [مجموعه اى از گفتارهاى جامع و نغز اميرالمؤمنين]» چنين آورده است:
همچنين شيخ على بن محمد ليثى واسطى در كتاب «عيون الحكم والمواعظ وخيرة(!) المتّعظ والواعظ» كه ما از آن به «العيون والمحاسن» ياد مى كنيم… ۱
و در بر شماريِ مصادر «بحار», از «عيون الحِكم» با همين تعبير سخن مى گويد:
1.بحارالأنوار, طبع بيروت, ج۷۵, ص۳۶ و طبع تهران, ج۷۸, ص۳۶.
