فعّاليت او اساساً در سه حوزه تاريخ, فقه و زهد, متمركز بوده است. به عنوان يك تاريخنگار, او مؤلف يكى از قديم ترين تواريخ عمومى بوده كه اثرش بر جامانده است و در تاريخ خود, رواياتى از وهب بن منبّه, از طريق واقدى نقل مى كند. ۱ در حوزه فقه, او مؤلف اثر فقهى الواضح فى السنة و الفقه است كه در آن, روايات مدنى مالكيانى چون: مُطرَّف بن عبداللّه (م214ق/829م) و ابن الماجشون (م213ق/827م, يا 214ق/829م) را جمع آورى كرده است. او هم زمان, رواياتى از محدّثان مصرى, چون: ليث بن سعد (م175ق/791م), ابن لهيعه (م174ق/790م) و اسد بن موسى (م212ق/827م) ۲ گردآورى كرده است و در حوزه زهد, كتاب هاى الترغيب و الترهيب, فساد الزمان, مكارم الأخلاق و الورع را نگاشت كه در الورع, روايات فراوانى از اسد بن موسى و به احتمال بسيار, از كتاب الزهد و العبادة والورع, ۳ نوشته شده توسط وى, نقل نموده است.
1.ر.ك
Aguade, De nuevo sober Abd al-Malik b Habib, p:۱۳۸
وى, تاريخ عبدالملك بن حبيب را در پايان نامه دكتراى ذكر شده در پى نوشت ۲۹ تصحيح كرده است.
2.ر.ك:
Muranyi, Materialien, pp۱۴-۲۹.
بخش هاى موجود, هنوز چاپ نشده اند. همچنين نسخ خطّى اى از ديگر كتب فقهى وى باقى مانده است.
3.ر.ك:
Aguade, EI Libro del escrupulo religioso.
تصحيحى از كتاب الورع را Aguade براى چاپ, آماده كرده است.
