زمانى كه علماى اماميه, آغاز نگارش آثار حديثى شان را شرح مى دهند, به دو دسته آثار قديمى پديد آمده, اشاره مى كنند. نخست, آثارى هستند كه خود ائمه(ع) نگاشته اند, مثل: اثر مشهور نهج البلاغه, منسوب به على بن ابى طالب(ع) ۳ و صحيفه سجاديه,منسوب به على بن الحسين زين العابدين(ع) و نوشته هاى متعدد منسوب به جعفر الصادق و على الرضا(ع). ۱ مسئله اعتبار و وثاقت اين آثار, موضوعى است كه هنوز هم مورد بررسى است. دومين دسته آثار, مجموعه هايى از احاديث امامى را شامل مى شوند كه به عنوان مناسب «اصول» (مفرد: آن «اصل», به معناى منبع), شناخته مى شوند. ويژگى هاى آنها و اهمّيتى كه دارند, موضوعى است كه بررسى خواهيم كرد