عباس (/عياش) بن عيسى, ۱ محمد بن احمد بن رجاء (م ذى حجه226), ۲ محمد بن حسن (/حسين) بن حازم (م261ق), ۳ محمد بن خالد طَيالسى (م جمادى الثانى 259), ۴ قاسم بن اسماعيل قُرَشى ۵ و عبيداللّه (/عبداللّه) بن احمد بن نَهيك. ۶
ديگر كسانى كه توسط طوسى ذكر شده اند, احمد بن حسين بن مفلس, ۷ احمد بن ميثم بن ابى نعيم, ۸ على بن ابراهيم خيّاط ۹ و يونس بن على عطّار هستند. ۱۰ برخى از اين فقها خودشان مؤلّف «نوادر» يا «كتاب» هستند كه احتمالاً مطالبشان را از «اصول» برگرفته اند.
مهم ترين روات اصول در نسل بعد از حميد, همان گونه كه در قبل ذكر شده, ابن عُقده, ۱۱ محمد بن همام اِسكافى (م332ق), محمد بن حسن بن وليد قمى (م343ق) ـ كه كتاب الجامع او يكى از منابع ابن بابويه در تأليف كتاب من لايحضره الفقيه بوده است ۱۲ ـ و جعفر بن محمد بن قولويه (م368ق) 52 ـ كه فهرستى از كتب اصولى كه روايت
1.همان, ص۴۸۰.
2.همان, ص۴۴۰.
3.همان, ص۴۹۹.
4.همان جا.
5.همان, ص۵۰۰.
6.همان, ص۴۹۰.
7.همان, ص۴۸۱.
8.همان, ص۴۸۰. تاريخ وفاتش۲۰۷ق, گفته شده است و در مجمع الرجال (ج۴, ص۱۵۱) تكرار شده است, گرچه آشكارا نادرست است; چرا كه حُميد, ممكن نيست شخصى را كه به اين زودى وفات كرده است, ملاقات نموده باشد.
9.همان, ص۵۱۷.
10.همان, ص۴۴۲.
11.كتاب من لايحضره الفقيه, تصحيح: على الآخوندى, نجف, ۱۳۷۷ـ۱۳۷۸, ج۱, ص۴.
۵۲. GAS, I, ۵۴۴.
