قواعد فهم سيره سياسى اميرمؤمنان(ع)

مهدى مهريزى

انسان هاى بزرگ, به جهت بسط وجودى, عرصه هاى زندگى شان بسيار متنوّع و گسترده است. اينان, به سبب احاطه علمى بر زواياى تاريك و ناپيداى انسان و جهان, انديشه اى سرآمد دارند. بالندگى فكر و انديشه و نوع رفتار و كردارشان, گاه در مواجهه نخست و يا براى انسان هاى بسيط, پرسش ها و ابهاماتى را مى آفريند.
كاوش در انديشه, و غور و بررسى در رفتار چنين نخبگانى, آدمى را به اصول و محكماتى مى رسانَد كه به سان نخى دانه هاى پراكنده تسبيح را به هم پيوند مى دهند. بدين ترتيب, تشتّت و ناهماهنگى بَدْوى مرتفع مى شود و مجموعه اى موزون, رُخ مى نمايد.
پس مى توان نتيجه گرفت كه شناخت انسان هاى بزرگ و بلندْ انديشه و نيك رفتار, در گرو آن است كه اصول و محكمات انديشه و زندگى شان كشف گردد و در پرتو آن, به تفسير و تبيين مجموعه سخن, فكر و رفتارشان اهتمام گردد. البته