استاد ما ابوالحسين نيز بدين مطلبْ گرايش داشت و آن را در كتاب الغرر آورده است. سپس گروهى از دشمنان و كينه توزان امام على(ع), گمان بردند كه معاويه از او سياستمدارتر و تدبيرش درست تر بود!
ما پيش از اين, در همين كتاب (شرح نهج البلاغة), از سياست نيكو و تدبير درست امام على(ع) سخن رانديم.
شهيد سيد محمد باقر صدر, اين مطلب را با اين پرسش ها مطرح كرده است:
لماذا لم يرتض الامام بانصاف الحلول أو بشىء من المساومة؟ لماذا لم يسكت؟ لماذا لم يُمْضِ ولو بصورة مؤقّتة الجهاز الفاسد الذى تركه و خلفه عثمان بعد موته؟ لماذا لم يُمْضِ الجهاز حتى اذا اطاعه هذا الجهاز و أسلم له القيادة بعد ذلك يستطيع أن يمارس بشكل أقوى و أعنف عملية التصفية؟ ^۱
چرا امام به پاره اى از راه حل هاى منصفانه و چانه زنى ها تن در نداد؟ چرا سكوت نكرد؟ چرا به صورت موقّت, دستگاه فاسد باقى مانده از زمان عثمان را نپذيرفت؟ چرا دستگاه فاسد را تأييد نكرد, تا هنگامى كه در برابر او تسليم شدند, بتواند با نيرومندى و قاطعيت, آن را بپالايد؟
و نيز گفته شده:
ييظن أن بعض المواقف السياسية للامام هى دليل عدم تأهله السياسى و عدم كفاءته فى هذا المجال, و يزعم أنّ عليّاً رجل حرب و شجاعة, و