بوده است و كراجكى, آن را در شهر طرابلس, براى شيخ ابو كتائب عمّار, تأليف نموده است.
۲ـ التعجب فى الإمامة من أغلاط العامة.
۳ـ الاستبصار فى النص على الأئمة الأطهار. از اين رساله, نسخه هاى متعددى در دست است و در دفتر دوم ميراث حديث شيعه, به چاپ رسيده است.
۴ـ معارضة الأضداد باتفاق الأعداد, در امامت.
۵ـ المسألة التبّانية. در اثبات فضيلت على(ع) بر جميع مخلوقات, جز پيامبر(ص).
۶ـ الانتقام ممّن غدر بأميرالمؤمنين(ع). ردّيه اى است بر ابو على حسن بن احمد, مشهور به ابن شادان اشعرى (م۴۲۶ق) كه در كتابش به «آيه غار», استناد نموده بود.
۷ـ الفاضح. در آن, خلاف ها و معصيت هاى كسانى را كه مقام على(ع) را به زورْ غصب نموده اند, بيان كرده است.
۸ ـ الرسالة العلوية. در اثبات فضيلت على(ع) است. كراجكى اين كتاب را براى شريف ابو طالب نوشته است.
۹ـ التنبيه على أغلاط أبى الحسين البصرى. ردّى است بر يكى از فصل هاى كتاب بصرى با عنوان «فصل فى ذكر الإمامة».
۱۱ـ الإعلام بحقيقة إسلام أميرالمؤمنين و أولاده الكرام.
۱۲ـ رسالة فى وجوب الامامة. اين رساله و رساله قبلى, تماماً در ضمن كنزالفوائد كراجكى مندرج اند.
۱۳ـ التفضيل.
۱۴ـ دليل النص بخبر الغدير. اين رساله در كنز الفوائد مندرج است و در شماره ۲۱ مجله تُراثُنا (ويژه نامه غدير) منتشر شده است.
۱۵ـ شرح الاستبصار فى النص على الأئمة الأطهار. رساله هاى مذكور, آثارى است كه كراجكى در آنها درباره فضايل و اثبات امامت على(ع) بحث نموده است.
خوش بختانه, تعداد قابل توجّهى از اين كتاب ها به دست ما رسيده و منتشر شده اند; ولى برخى از آنها فقط نامشان در كتاب ها ذكر شده است.