المعتمد فى الامامة

رساله اى كه در دو سده اخير به كراجكى نسبت داده شده, ولى در فهرست آثارش نام آن به چشم نمى خورد, «المعتمد فى الإمامة» است كه در مورد آن و نسبت داشتن آن به كراجكى, توضيحاتى مى آيد.
اين نام, اوّلين بار در مجموعه اى كه در سده يازدهم هجرى تحرير شده, عنوان گرديده است. ^۱ آنچه در اين جا شايان ذكر است اين كه اغلب مطالب اين مجموعه را عالم مشهور شيعه, سيد محمد بن محمد بن حسن حسينى, مشهور به ابن قاسم عيناثى, در سال هاى 1057 تا 1060ق, از روى دست خط شهيد ثانى استنساخ نموده است. اين مجموعه, مدّتى در تهران در اختيار صدرالأفاضل و سپس دكتر سيد جلال الدين محدّث اُرمَوى و انديشمند معاصر, سيد محمد جزايرى بوده و پس از آن, به كتاب خانه حضرت آية اللّه گلپايگانى(ره) منتقل گرديده كه به شماره سابق 1751 و شماره جديد 127/29, در آن كتاب خانه نگهدارى مى شود.
يكى از رساله هاى اين مجموعه, رساله اى از كراجكى در فضايل على(ع) است كه آن هم از روى خطّ شهيد ثانى تحرير شده و در صفحه اوّل آن به خط ديگرى ـ كه گويا خطّ لطفعلى صدرالأفاضل است ـ عبارت «رسالة المعتمد فى الامامة للكراجكى», نوشته شده است.
اين رساله را كتابشناس سترگ, علامه شيخ آقا بزرگ, در نزد محدّث اُرمَوى رؤيت نموده و در الذريعة از آن, چنين ياد نموده است:
المعتمد فى الامامة, للعلامة الكراجكى, أوّله: «الحمد للّه الذى عم خلقه امتناناً». ألّفه للشريف نقيب الطالبيين فى عدّة فصول. استنسخه الشهيد الثانى بخطّه و نقل عن خطّ الشهيد السيد محمد بن محمد بن الحسن الشهير بابن قاسم الحسينى, فى مجموعة دوّنها لنفسه, و فرغ من بعض أجزائها فى جمادى الأولى سنة 1059. يوجد بطهران عند السيد جلال المحدّث الأرموى. ^۲