مقابل كارهايشان جزايى كه شامل ثواب يا عقاب باشد, داده نمى شوند; بلكه آنان, مكلّف به تكليف هاى تكوينى هستند; منتها چون اختلاف درجه دارند, به تناسب رتبه شان, به كارهاى گوناگون مشغول اند. ۱ ثانياً ملائكه ذات هايى نورانى هستند و جز آنچه را كه خداوند اراده كرده, انجام نمى دهند. ۲
عارف وحكيم فقيد مهدى الهى قمشه اى درباره حدّ ملائكه از نظرگاه متكلّمان مى گويد:
متكلّمين, مَلَك را اجسام نورانى لطيف ربّانى دانند كه بالطبع, آنها خير و سعيد و قوى الجسم و سريع العمل و الحركة, و مقتدر بر هر كار حيرت انگيز و قادر بر تشكّل به صورت هاى گوناگون, جز كلب و خنزير (سگ و خوك), و بر افعال نيكو از عبادت و ذكر و تسبيح و تقديس الهى و ديگر اعمال صالح, و معصوم از عصيان و خطا [هستند]; زيرا چنان كه در قرآن است, آنان «عبادُ مكرمون» باشند كه «لا يسبقونه بالقول و هم بأمره يعملون», و ملائكه را مقامى معلوم و حدّى محدود و كارى معيّن است كه «ما منّا الاّ و له مقام معلوم». ۳
2. اُمّى بودن رسول اكرم!
در برخى از مآخذ, به نقل از فردى مسيحى كه از نزديك, شاهد احترام زياد پيامبر(ص) به امام حسين و نيز امام حسن(ع) بوده, جمله اى از پيامبر (ص) خطاب به امام حسن و امام حسين(ع) بدين صورت نقل شده است:
۰.روى فى بعض الأخبار عن ثقات الأخيار:إنّ نصرانياً أتى رسولاً من ملك
1.ر.ك: الميزان, ج۱۹, ص ۳۳۴ ـ ۳۳۵ (با تصرّف).
2.همان, ص ۳۳۴ (به نكته اخير, قبلاً اشاره شد).
3.حكمت الهى, ج ۲, ص ۳۵۰.
