است كه خطاب به امام حسن(ع) فرمود: «إيه يا حسن! شدّ على الحسين فاصرعه». وقتى حضرت فاطمه(س) اين سخن را از پيامبر(ص) شنيد, شگفت زده پرسيد: «يا أبة! واعجباه, أ تشجع هذا على هذا؟! تشجع الكبير على الصغير؟». امّا پيامبر(ص) در پاسخ فرمود: «يابنتى! أما ترضين أن أقول أنا: ”يا حسن! شدّ على الحسين فاصرعه“ و هذا حبيبى جبرئيل يقول: يا حسين! شدّ على الحسن فاصرعه؟» ^۱
3ـ حسن و حسين(ع) در پى آن بودند كه بدانند قوّت و نيروى كدام يك بيشتر است. لذا مبادرت به كشتى گرفتن نمودند; امّا چون رسول خدا آن را در شأن آنان ندانست, فرمود: «خوشنويسى كنيد. هر كدام خطّش بهتر بود, توانش افزون تر است». سؤالْ اين است كه چه ارتباطى ميان بهتر بودن خط و افزون بودن قدرت و نيروى انسان وجود دارد؟
4ـ امّى به معناى اين است كه رسول خدا نزد كسى از انسان ها خواندن و نوشتن نياموخته, و اين از افتخارات رسول خداست كه نزد كسى از انسان ها خواندن و نوشتن نياموخته و مكتب و مدرسه اى نديده بوده; امّا اعلم از همگان بوده است. در قرآن مجيد, از اين نام و صفت شريف پيامبر(ص) , به لسان مدح در آيات 157 و 158 سوره شريف اعراف, ياد شده است:
الذين يتّبعون الرسول النبى الأمّي… قل…إنّى رسول اللّه اليكم… فآمنوا باللّه و رسوله النبى الأمّي…
در روايتى در علل الشرائع, از امام جواد(ع) درباره مفهوم امّى بودنِ پيامبر(ص) پرسش شده است. ^۲ امام در پاسخ فرموده اند: «نظر مردم در اين باره چيست؟». سؤال