همچون: قرآن از زبان قرآن, قرآن از زبان پيامبر(ص), و قرآن از زبان اهل بيت(ع) طرح شده است.
در بخش دومِ مقدماتى, مباحثى همچون: ثواب تلاوت قرآن و تعلّم آن, گردآورى آن و نهى از تفسير به رأى آن مورد بررسى قرار گرفته است.
در بخش اصلى پايان نامه, روايات تفسيريِ نقل شده از اميرالمؤمنين(ع) در تفسير سوره هاى فاتحه, بقره, آل عمران و نساء ارائه شده است.
مؤلف , اين روايات را از منابع تفسيرى و روايى شيعه و سنّى گردآورى كرده و با قراردادن آنها به دنبال آياتِ مربوط, چگونگى تفسير امام(ع) را از قرآن به تصوير مى كشد. از آن جا كه روايات تفسيرى منقول, تمام آيات را دربرنمى گيرد, شمارى از آيات اين چهار سوره, در متن ذكر نشده اند. مؤلفْ در حاشيه, توضيحاتى را درباره واژه هاى دشوار, منابع ديگر روايت تفسيرى و… ارائه نموده است.
13. بررسى و تحليل از خطبه قاصعه و پيوند آن با زمينه هاى سياسى اجتماعى كوفه, محمدهادى ناجى, كارشناسى ارشد…, دانشكده علوم انسانى دانشگاه تربيت مدرّس, استاد راهنما: محمدعلى مهدوى راد, 1375, 244ص.
در ميان خطبه هاى نهج البلاغه, «خطبه قاصعه» طولانى ترين آنهاست كه مباحث مهم دينى و فرهنگى در آن منعكس شده است. اين رساله به شرح و بسط اين خطبه پرداخته است.
در فصل نخست, علاوه بر طرح مقدماتى همچون: روش كار, شيوه تحقيق, پرسش هاى اصلى و فرضيات اوّليه, چشم انداز كلّى خطبه قاصعه ارائه شده است.
در فصل دوم, شهر كوفه از لحاظ تاريخى مورد بررسى قرار گرفته است و درباره تأسيس و علل تأسيس آن, دلايل حضرت امير(ع) براى انتخاب كوفه به عنوان مركز خلافت اسلامى, خصايص كوفيان و علل گمراهى آنان, بحث شده است.