10 . آيا اين كه شيعيان ضريح پيامبر و امام را مى بوسند, شرك نيست؟

پاسخ: اگر بوسيدن ضريح, عبادت صاحب ضريح و شرك باشد, پس بايد بگوييم اين كه در ميان اهل سنّت رسم است كه به خاطر احترام و تكريم, دست يا سرِ يكديگر را مى بوسند, نيز شرك است. اگر آنان بگويند كه احترام و تكريم غير از عبادت است, همين كلام و بيان درباره بوسيدن ضريح پيامبر و امام, مصداق دارد.

11. اين درست است كه شيعه, على(ع) را شريك خدا در بهشت و جهنّم مى داند؟

پاسخ: اين يكى از تهمت هايى است كه برخى نويسندگان مغرض اهل سنّت به شيعه زده اند. شيعه طبق روايتى كه هم در كتب شيعه و هم در كتب اهل سنّت آمده, على (ع) را قسمت كننده بهشت و جهنّم مى داند, نه شريك خدا, و اين مقام را خداى متعال به او داده است. ^۱

12. آيا صحيح است كه شيعه اعتقاد دارد: «حُبُّ عليّ حسنة لا يَضُرُّ معها سيّئة» ^۲ ؟

پاسخ: اين اعتقاد شيعه, مستند به رواياتى است كه به همين مضمون, در كتب فريقين نقل شده است. مثلاً در كتاب الفردوس ديلمى از رسول خدا روايت شده:
حبُّ عليّ يأكل الذنوب كما تأكل النار الحطب. ^۳
و وقتى ما مى بينيم كه سيوطى با سند صحيح در كتاب الجامع الصغير از رسول خدا روايت كرده است: «مَن أحبّ عليّاً فَقَد أحَبَّنى» ^۴ و مى دانيم كسى كه رسول خدا را دوست   داشته باشد, محبوب خداست; پس چنين كسى از مصاديق اين حديث ـ كه اهل سنّت روايت كرده اند ـ مى شود كه:
إذا أحبّ الله عَبداً لم تضرّه الذُّنوب. ^۵