نامه هايى كه از پيامبر(ص) نزد ائمه (ع) موجود بود

آية الله ميانجى در اين بحث, از سه مطلب, بحث نموده است:
اوّل, نامه هايى كه خود حضرت بر امير مؤمنانْ املا فرموده بود و امام (ع) با خطّ مبارك, آنها را نوشته بود.
دوّم , نامه هايى كه خود حضرت, نزد ائمه (ع) به امانت گذارْد.
سوم, نامه هايى كه در روايات ما به عنوان حديث از ايشان موجود است.
مؤلّفْ, پس از اين تقسيم بندى, وارد بحث درباره هر يك شده و براى هر كدام, شواهدى را از احاديث و نامه هاى موجود, بيان نموده است و در ادامه, توضيح داده كه اين تقسيم بندى به لحاظ اهميّتى بوده است كه در طول جستجو به آن برخورده اند و به اين مطلب اشاره دارد كه سبك و سياق نامه ها, دليل نظام و سياستى بود كه رسول خدا در شكل بخشيدن به نظام حكومتى اسلام داشت.
رسول خدا براى ايجاد اين نظم, نخست, عدّه اى را براى كتابت وحى گمارْد و سپس عدّه اى مأموريت يافتند تا نامه ها و بيانات و قوانين حكومتى را ثبت و ضبط كنند.