نمى دانند و تحقيق در آن (257ـ258), دوازده خليفه پس از پيامبر (259 ـ 261), اعتقاد عامه در دوازده خليفه پس از پيغمبر(262 ـ 268), بنى اميه, عاشورا را روز خوشحالى قرار دادند(269 ـ 280), عزادارى شيعيان و احكام و شعائر آن (280 ـ 304), مذمت دروغ و غنا در مراثى (304 ـ 307), شرح دعاى لعن و سلام (309 ـ 312), اولين ظالم بر اهل بيت (316 ـ 324), رساله خوارزمى در مظالم بنى اميه و بن
يى عباس بر اهل بيت (325 ـ 337), على اكبر (345 ـ 355), فرزندان ديگر امام حسين (355 ـ 359), اصحاب امام حسين و عظمت آنان(360 ـ 363), اولين و دومين و سومين و چهارمين ظالم (366 ـ 378), چند آيه و تأويل آنها به اهل بيت و دشمنان آنان (381ـ384), فرق بين حمد و شكر (386 ـ 387), رضايت اولياى خدا به قضاى الهى (387ـ391), شرح دعاى صفوان (395 ـ 416).
مؤلف بزرگوار, اين كتاب را سرشار از فوايد گوناگون كلامى, تفسيرى, حديثى, تاريخى, لغوى, ادبى, فقهى و رجالى ساخته و با نهايت دقّت و ژرف نگرى مطالب را پيگيرى كرده و مدّعاى خويش را به اثبات مى رساند.
او در اين كتاب, به بحث با اساتيد فن برخاسته و بسيارى از خطاهاى ايشان را روشن مى سازد. در اين كتاب, يكايك كلمات زيارت عاشورا مورد بررسى قرار گرفته و با استفاده از صدها كتاب شيعه و سنى, مطالب زيارت شرح شده است.
بدون شك, اين كتاب بهترين و كامل ترين شرح زيارت عاشوراست و گواه روشنى بر اوج علمى مؤلف و تبحرّش در تمام علوم عقلى و نقلى اسلامى است.
محقق محترم نيز در حدّ توان خويش, به پاورقى و تكميل مطالب آن پرداخته و در خاتمه آن, كتابشناسى زيارت عاشورا(418 ـ 434) را گردآورده است.
19 . شور عاشوائيان
(ترجمه منظوم زيارت عاشورا)
سروده: عبدالحسين اشعرى قمى,
قم: مركز فرهنگى انصار المهدى, 1378ش, 30ص جيبى.