روايت كنندگان از او

1.اعيان الشيعة, ج ۳, ص ۴۵.

2.على بن يحيى بن الحسن بن الحسين بن على بن محمد البطريق بن نصر الاسدى, نجم الدين ابوالحسن الحلى ثم الواسطى ثم البغدادى, مردى فقيه, اصولى, كاتب و شاعر بود (موسوعة طبقات الفقهاء, ج ۷, ص ۱۸۳). ابن كثير دمشقى او را فقيه الشيعه دانسته است. از ابوالعباس احمد بن ابراهيم بن احمد بن الضعف الموصلى اجازه روايت گرفت و كتاب عمدةالعيون خود را بر او و بر پدرش قرائت كرد ومدتى از عمر خود را در دمشق سپرى كرد و پس از آن به مصر رفت و كتاب ايام الدولة الكاملة را نوشت(تأسيس الشيعة, ص ۱۲۹ ـ ۱۳۰; وفات الوفيات, ج ۳, ص ۱۱۲) و سپس به خاطر تغيير مزاجش به عراق بازگشت و علم خود را منتشر كرد تا اين كه مقام و رتبه اى نزد وزراى دربار يافت و در جوار حرم موسى بن جعفر(ع) رحل اقامت گستراندموسوعة طبقات الفقهاء, ج ۷, ص ۱۸۳), تا اين كه رحلت نمود. سال وفات او را حدود. ۶۴۰ق,تا ۶۴۲ق, دانسته و در بعضى از منابع, محل وفات او را بغداد مى دانند (وفات الوفيات, ج ۳, ص ۱۱۲; موسوعة طبقات الفقهاء, ج ۷, ص ۱۸۳).

3.لؤلؤ البحرين, ص ۲۸۳; طبقات اعلام الشيعة, ص ۳۳۷.

4.همان.