مالايسع المحدث جهله نيز معروف است، آخرين كتاب قرن ششم است.
بنابراين، در اين سه قرن، دانشمندانى ظهور كرده و كتبى در فن مصطلح الحديث نوشتند، اما اين كتب هيچ كدام، جامع و فراگير نبود، تا آنكه در قرن هفتم، ابوعمرو عثمان بن عبد الرحمن الشهرزورى، معروف به ابن صلاح، كتاب جامعى تنظيم و تصنيف كرد، به نام علوم حديث يا مقدمه ابن صلاح.

دوره پنجم. دوره كمال يافتن نگارشهاى مصطلح الحديث

اين دوره از ابتداى قرن هفتم آغاز شده و تا قرن دهم ادامه مى يابد. در اين دوران. فن تصنيف به كمال خود مى رسد و كتبى به نگارش در مى آيد، كه انواع مصطلح الحديث را به طور مستوفى با تحرير دقيق مسائل و نگارش مهذب عبارات مورد بحث قرار داده است. آغازگر اين حركت علمى، ابن صلاح و تكامل بخش آن، دانشمندان مبتكرى چون نووى (م 676 ق)، عراقى(م 806 ق) و ابن حجر (م 852 ق) است.
13. مقدمة ابن الصلاح فى علوم الحديث، أبو عمرو تقى الدين عثمان بن عبد الرحمان بن عثمان بن موسى الكُردى الشهرزورى الشرخانى، مشهور به ابن صلاح (577 - 643 ق)، تحقيق و تعليق : مصطفى ريب البغا، دمشق: مطبعة الصباح، چاپ اول، 1404 ق / 1984 م.
كتاب مقدمه قبل از اينكه اثر تأليفى باشد، اثر املايى است؛ يعنى ابن صلاح، جزوات درسى خود را به شاگردان املا كرده و در آخر، بررسى كرده و مقدمه اى بر آن نوشته است. از آنجا كه اين كتاب مقدمه اى براى حديث شناسى است، آن را مقدمه ناميده اند. ابن صلاح تمام آثار دانشمندان قبل از خود را، چه آثار مدون مثل كتب خطيب بغدادى و حاكم نيشابورى و چه آثار غير مدون، يا از افراد غير معروف، مثل ترمذى و خطّابى - كه نظراتشان در كتاب ديگرى آمده است - در اختيار داشته و با مطالعه آنها مطالب