از خوش افتاده ترين موارد در اين باب، عنوان ساختن از برخى كلمات است كه توجه خواننده را به خود جلب مى كنند ؛ مثل: «عليك» (ج 7، ص 282)، «كيف أصبحت» (ج 9، ص 437)، «ليس مِنّا» (ج 10، ص 90)، «نِعْمَ...» (ج 11، ص 382)، «هيهات!» (ج 12، ص 95)، و عنوان «يأتى على النّاس» (ج 12، ص 397).
و امّا دومين مطلبى كه مى بايد بيان كنيم، آن است كه تأليف اين موسوعه - به صورتى كه مؤلف دانشمند آن انجام داده است - به تخصص گسترده دامن در باب علوم حديث، آگاهى فراگير از منابع حديث، و شناخت كاملْ عيار از فقه الحديث، به ويژه قواعد و اصول - آنكه تاكنون نيز تدوين نگرديده و در مواضع مختلف كتب گوناگون و بر فنون و موضوعات مختلف پراكنده اند ، و از همين رو، و به خاطر بلندْپايگى و كلانْ مايگى و دشواريابى اش، دست كمتر كسى به آن رسيده و جز يگانگان كسى سر رشته دار اين فن نگرديده است - نياز دارد.
تأليف چنين موسوعه اى، از انتخاب عناوين و گزينش مناسب ترين احاديث براى هر عنوان گرفته تا جوانب ديگر، به طورى كه به قول منطقيان، عكس و طرد آن دچار اشكال نشود، كاملاً به شناخت و دريافت و راه بردن به ابعاد حديث منوط است.
با آن توان و استعداد و ذوق و سختكوشى و بسياردانى كه از مؤلف محترم مى شناسيم، به آنچه كرده است، از عنوانگذارى و گزينش و ساماندهى نيكوى كتاب، - به گونه اى كه آن را سزاوار همه گونه تقدير مى سازد - اطمينان داريم، به او تهنيت مى گوييم و از خداوند مى خواهيم اين خدمت سترگ را به حديث حضرت مصطفى و حضرات اوصيا - عليه و عليهم السلام - از وى بپذيرد . همچنين، چاپ آن را بدين هيئت پاكيزه تبريك مى گوييم و انتشار اين موسوعه را در آغاز زمانى كه مؤلف در پايگاه نياكان گرامى اش، در اصفهان، عهده دار وظايف دينى گرديده است، به فال نيك مى گيريم. باشد كه وى خلفى نيكو از براى سلفى نيكو باشد.
اين موسوعه طليعه تكاپوهاى ارجدارى است كه در راه احياى معالم دين ^۱ و ميراث ائمه طاهرين - صلوات اللّه عليهم أجمعين - از مؤلف گرامى چشم مى داريم.