4. احاديث ناصبى ها در صحيح بخارى

در حالى كه محدثان بزرگ اهل سنت، از آوردن احاديث نبوى به روايت از زبان ناصبى ها پرهيز كرده اند، امام بخارى نه تنها پرهيز نداشته، بلكه بدان تمايل و باور داشته است. ابن حجر عسقلانى فصلى از مقدمه خويش بر صحيح البخارى را به ذكر نام راويان و رجال آن كتاب اختصاص داده و ناصبى ها را خاطرنشان ساخته، كه نامشان به قرار زير است:
اسحاق بن سويد العدوى، جرير بن عثمان حمصى، حصين بن نمير واسطى، عبداللّه بن سالم اشعرى، عكرمه مولى ابن عباس (از خوارج)، عمران بن حطان (از خوارج)، قيس بن ابى حازم، وليد بن كثير بن يحيى مدنى (از خوارج). ^۱

5 . امساك بخارى از نقل احاديث اهل بيت(ع)

امام بخارى دوران حيات خويش را در شهرهاى مكه، مدينه، بغداد، سامرا و كاظمين سپرى كرده و دانش اندوخته و حديث اخذ كرده است. با اين همه، جاى شگفتى دارد كه وى در اين ساليان هجرت - كه امام جواد، امام هادى و امام عسگرى(ع) در شهرهاى ياد شده زيسته اند - حديثى از خاندان پيامبر روايت نكرده است. بر اين همه، بايد شمار بسيار شاگردان امام صادق(ع) و رهروان آنان را - كه در كار تعليم دين و حديث بوده اند - افزود. نه تنها از زبان شيعه و ائمه شيعه حديثى در صحيح البخارى نيامده، بلكه احاديث شيعه از زبان محدثان سنى مذهب هم به چشم نمى خورد.
با اين همه، در آثار اهل سنت، به ميراث فكرى و فرهنگى شيعه اشاره شده است. ابن عقده، رجالى بزرگ اهل سنت - كه معاصر بخارى بوده و با وى ارتباط و ديدار هم داشته است - در كتاب خويش از 4000 نفر - كه جملگى محدثان و پروردگان امام صادق(ع) بوده اند - نام مى برد. ^۲ سفيان ثورى، ابن عُيينه، شعبه، عبدالملك بن جرع،