از آنجا كه هيچ حديث نبوى در اين رابطه وجود ندارد، ناگزير سه حديث در فضيلت معاويه آورده است:
ابن عباس: معاويه از صحابه پيامبر بوده است.
ابن عباس: معاويه، فقيه بوده است.
معاويه: ما همراه پيامبر بوده و ديده ايم كه چگونه نماز مى خواند.
اين حديث ها - كه كم ترين تأثير را دارند - همراه با سند در صحيح آمده است، به طورى كه تفصيل آن، آدمى را شگفت زده مى سازد. ^۱

4. كوتاهى در نقل فضايل امام على و فاطمه زهرا(ع)

بخارى، آن گاه كه به خاندان پيامبر مى رسد، در باب 61 از الفضائل يك حديث كوتاه نيم سطرى نقل كرده است. هرچند در لابه لاى احاديث ديگر ابواب، فضيلت هاى آنان پيداست. در باب ويژه حضرت زهرا(ع) به يك حديث بسنده كرده است، در حالى است كه در فضيلت خليفه اول، 24 حديث، و در فضايل خليفه دوم، 15 حديث را روايت كرده است. نوبت به حضرت امير كه مى رسد، فقط هفت حديث را مى بينيم؛ اما هيچ اثرى از احاديث غدير، أنا مدينة العلم، على مع الحق، مباهله و ثقلين ديده نمى شود، حال آن كه، ديگر محدثان اهل سنت، صدها گونه از اين احاديث را در فضيلت على(ع) نشان داده اند. گفتنى است كه از هفت حديث ياد شده، دو مورد تكرارى است و حديث سوم - كه «ابوتراب» بودن مولاست - ، با تغييرى آمده است، كه در تطبيق با صحيح مسلم روشن مى شود. ^۲ در حديث چهارم، به تسبيحات فاطمه زهرا(ع) بسنده نموده و حديث پنجم، در باب منزلت بوده و حديث ششم، نامفهوم است.