تحريف شده حديث صفحه 46 است.

نمونه دوم:

۰.ينبغى لمن غفل عن اللّه أن لا يستبطيه فى رزقه...؛ ^۱

سزاوار است براى كسى كه از خدا غافل شد، از عقب افتادن روزيش ناراحت نشود.... ^۲
همين حديث در صفحه 40، اين چنين ترجمه شده است:
كسى كه از خدا غافل است، سزاوار نيست كه نسبتِ كندى در رزق و روزى را به خدا دهد.
چنانچه ملاحظه مى شود، عبارت «لا يستبطيه» ،ابتدا غلط ترجمه شده و در صفحه 640، ترجمه صحيح آن آمده است. از اين دوگانگى ها در ترجمه، موارد متعددى در كتاب يافت مى شود. اشتباه مهم تر آنكه محقق، بدون توجه به نسخه الف و ب و نيز مصادر متعدّدى كه در همه آنها عبارت «عقل عن اللّه» است، صورت تحريف شده «غفل عن اللّه» را برگزيده و در متن قرار داده و باعث اشتباه مترجمان - كه يكى از آنها خود محقق است - و تحريف معناى حديث گرديده است.

نمونه سوم:

۰.إنّ الرَّجُل كان يَكُونُ في القبله مِنْ شيعة على(ع) فكان أقضاهم للحقوق و أدّاهم للأمانة؛6

مردى از شيعيان على(ع) در مكّه، بهترين ادا كننده حقوق در بين شيعه بود!
در اينجا نيز تحقيقِ غلط و بى دقّتىِ مترجم، او را دچار اشتباهى فاحش كرده است ؛ چرا كه محقق، قبيله را قبله ضبط كرده و مترجم نيز بدون در نظر گرفتن حديث مشابهى كه در صفحه بعد ذكر شده و در آن آمده: و إنْ كانَ الَّرجُلُ مِنْهُم لَيَكُون فى القبيله... ، منظور از كلمه قبله (محرّف قبيله) را مكّه پنداشته و معنا كرده و در پى اين اشتباه، ضمير در اقضاهم را - كه به قبيله برمى گردد - به شيعه برگردانده است، حال آنكه منظور امام، اين است كه شيعه على(ع)