قرار است:

۰.قال: يا رسول اللّه! ما العلم؟ قال: الانصات. قال: ثمّ مه؟ قال: الاستماع... ^۱

انصات - كه به معناى سكوت نمودن است - (و إذا قرى ء القرآن فاستمعوا له)، انصاف قرائت شده و نوشته شده است:
اى رسول خدا! دانش چيست؟ فرمود: انصاف داشتن!!!

۰.ألا لا خَيْر في عبادة لا فقه فيها؛ ^۲

بدانيد دانش بى انديشه سودى ندارد.
در متن عربى، صحبت از عبادت است و در ترجمه، عبادت به دانش ترجمه شده است.

۰.يكون في آخر الزمان عبّاد جهال و قرّاء فسقة؛ ^۳

در آخر زمان، بندگانى نادان و قاريانى فاسق خواهند بود.
گويا مترجمان متوجّه تشديد كلمه عُبّاد (عبادت كنندگان) نشده و آن را عِباد (بندگان) خوانده اند.

۰.إنّ النّبى(ص) يُحبُّ الهَديَّة و يَستحليها و يستدعيها. ^۴

استحلى الشى ء به معناى عدّه حلواً ^۵ است كه مترجمان آن را يستحلّها خوانده و چنين ترجمه كرده اند:
رسول اكرم (ص) هديه را دوست مى داشت و آن را مباح و جايز مى شمرد.

۰.النفس مجبولة على سوء الأدب.

در اينجا نيز مترجمان، مجبولة - كه از «جبله على كذا أى طبعه» ^۶ است - را «مجرورة»