در اين شرح و در ابتدا، شارح در مقدمه اى مفصل در باره كتاب مسند، راويان آن و شخصيتها و امامان اهل بيت و زيديه توضيحاتى سودمند داده است و به طور ويژه در مورد ابوخالد واسطى در سه فصل و در مورد شرح حالِ زيد بن على(ع) در چهار فصل، همچنين در مورد پدر بزرگوارش امام زين العابدين(ع)، امام حسين(ع)، امام حسن(ع) و امام على(ع)، مطالب ارزشمندى ارائه كرده و در انتهاى اين مقدمه، در فصلى جداگانه به توضيح برخى احاديث مبهمِ المجموع پرداخته است. در مورد متن كتاب نيز احاديث آن را استخراج كرده و شرح داده، احكام استنباط شده از آن و اقوال علما در موارد اختلافى را ذكر نموده و با جمع يا ترجيح، به علاجِ رواياتِ متعارض پرداخته است همچنين همه احاديث را از ديگر كتابهاى حديث استخراج كرده و ذكر آنها را در منابع ديگر به دست داده است. اعتبار و اهميت الروض النضير براى زيديه تا بدان پايه است كه آنان اين كتاب را چكيده اى از مذهب زيد بن على(ع) مى دانند كه آن را با ديگر مذاهب مقارنه و مقايسه نموده است. اين كتاب براى اولين بار در خلال سالهاى 1347 تا 1349 ق، به وسيله مطبعة السعادة در قاهره، در 4 مجلد و در 1830 صفحه منتشر شده و پس از آن بارها در شهرهاى قاهره، طائف، صنعا، بيروت و دمشق، تجديد چاپ شده است. جلد اول اين كتاب در 430 صفحه مباحث طهارت تا تكبيرة الاحرام، جلد دوم در 540 صفحه ادامه صلات تا يَمين، جلد سوم در 496 صفحه مباحث حج تا بحث شهادتِ زنان در قضا، و جلد چهارم در 360 صفحه، نكاح، طلاق، حدود، ديات، قصاص و سيَر را در خود جاى داده است.
همان گونه كه اشاره شد تأليف كتاب الروض النضير با وفات حسين بن احمد سياغى ناتمام مانده و تا بحث السِيَر بيشتر ادامه نيافته است. بعدها عباس بن احمد حسنى اين شرح را تا انتهاى كتابِ مسند تكميل كرده است. حافظ عباس بن احمد بن ابراهيم حسنى صنعانى، مؤلفِ تتمة الروض النضير، در سال 1304 ق، در شهر صنعا ديده به جهان گشود و براى كسب علم و دانش به شهر «حوث» و كوهستان «أهُنوم» و سپس به مكه مكرمه مهاجرت كرد. او در اواخر عمر خود مدتى در اهنوم به تدريس علوم مختلف اشتغال