كتاب الأذان بحىّ على خير العمل هر چند بحثى فقهى را دنبال مى كند، رويكردى حديثى دارد. مؤلف در اين كتاب به موضوع مشروعيت و جزئيت جمله اى از اذان پرداخته كه اهل سنت بدان قائل نيستند و اعتقاد به آن از جمله اشتراكات اماميه و زيديه است. وى در اين كتاب ارزشمند، تبحر خود را در حديث به نمايش گذاشته است و با آوردن 192 روايت مسند از حدود پانصد راوى نشان داده كه جمله «حىّ على خير العمل» در زمان پيامبر گرامى اسلام و بعد از آن در عصر صحابه و تابعين، جزئى از اذان بوده است. اين روايات در چهار بخش ترتيب يافته است: بخش اول، حى على خير العمل در عصر پيامبر با 68 حديث؛ بخش دوم، حى على خير العمل در عصر صحابه با 40 حديث، بخش سوم، حىّ على خير العمل در عصر تابعان با 72 حديث و بخش چهارم، حىّ على خير العمل در نزد اهل بيت(ع) با 12 حديث. محقق كتاب نيز در ملحقات چند روايت ديگر را افزوده كه از قاسم بن ابراهيم رسّى و هادى يحيى بن حسين و ناصر اطروش، سه پيشواى صاحب مكتب در زيديه، در اين خصوص روايت شده است. برخى راويان احاديث حىّ على خير العمل عبارت اند از: أميرالمؤمنين على(ع)، عُمر، حسن(ع)، حسين(ع)، ابومخدوره، ابورافع، جابر، بلال، ابن مسعود، ابن عمر، عقيل، عبدالله بن جعفر، محمد بن حنفيه، سهل بن حنيف، زين العابدين(ع)، زيد بن على(ع)، محمد باقر(ع)، جعفر صادق(ع).
اين اثر كه پيش تر به كوشش محقق معاصر زيديه، على بن عبدالكريم فضيل (ت 1346 ق)، در سال 1399 ق، در دمشق به چاپ رسيده بود، در سال 1418 ق/1997م با تحقيقى بهتر به كوشش محقق معاصر زيديه، محمد يحيى سالم عزّان در 279 صفحه، به وسيله مركز بدر العلمى و الثقافى در صنعا منتشر شده است كه نسبت به چاپ قبل امتيازاتى دارد. محقق اخير علاوه بر آن كه احاديث را مرتب ساخته، استخراج نموده و بر آنها تعليق زده است، در معجمى جداگانه به ترجمه و شرح حال تك تك راويان احاديث آن كه به 461 تن بالغ مى شوند، همت گماشته و آن را معجم الرواة فى كتاب الأذان بحىّ على خير العمل ناميده و به همراه متن كتاب منتشر كرده است.
ابوعبدالله علوى تأليفات بسيارى دارد. از ميان تأليفات او به جز الأذان بحىّ على خير العمل،