ياد شده است.
آورده اند كه او فقيهى صالح و از اعلام قرن پنجم بوده كه محضر امام موفق بالله (م 430 ق) و اوايل دوره امام احمد بن سليمان (500-566 ق) را درك كرده است. ^۱ ابراهيم بن قاسم در طبقات الزيدية الكبرى تأكيد مى كند كه ظفر بن داعى كتابى با نام امالى داشته كه امامانِ زيديه از آن نقل روايت كرده اند، ولى تصريح مى كند كه اين كتاب را نيافته است. عبدالسلام عباس وجيه نيز در أعلام المؤلفين الزيدية همان سخن را تكرار كرده است، ولى خود او به عنوانِ محققِ طبقات الزيدية الكبرى در تعليقه اى از پيدا شدن اين كتاب خبر داده است. ^۲ بر اساس گزارشى كه اخيراً از مؤسسه فرهنگى امام زيد بن على به دستم رسيده،اين كتاب نيز هم اينك در دست تحقيق است و براى چاپ آماده مى شود.

مهم ترين مراجع (علاوه بر كتابهاى معرفى شده در متن)

1 . الإفادة فى تاريخ الأئمة الزيدية (السادة)، ابوطالب يحيى بن حسين هارونى (م 422ق)، به كوشش محمد يحيى سالم عزّان، دار الحكمة اليمانية، صنعا، چاپ اول، 1417ق/1996م، و به كوشش ابراهيم بن مجدالدين مؤيدى و هادى بن حسن حمزى، مركز اهل البيت(ع) للدراسات الاسلامية، صعدة، چاپ اول، 1422ق/2001م.
2 . المصابيح، ابوعباس احمد بن ابراهيم حسنى (م 353 ق)، به كوشش عبدالله بن عبدالله بن احمد حوثى، مؤسسة الامام زيد بن على الثقافية، عَمّان، چاپ اول، 1422ق/2002م.
3 . الحدائق الوردية فى مناقب أئمة الزيدية، حميد بن احمد بن محمد مُحلّى (م 652ق)، به كوشش دكتر مرتضى بن زيد محطورى، مركز بدر العلمى و الثقافى، صنعا، چاپ اول، 1423/2002.