سليمان را نقل نموده است.
بخش هفتم نيز مربوط به تواضع پيامبر در برابر مؤمنين است كه شامل گذشت پبامبر از تخلفات مردم، گشودن بال تواضع در مقابل مؤمنان و فروتنى آن حضرت با مؤمنان مى شود.

12 - ذكر و موانع آن در قرآن و حديث، فاطمه نژاد فاضل، كارشناسى ارشد رشته علوم قرآن و حديث، دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، استاد راهنما: حجت الاسلام مهدوى راد، استاد مشاور: حجت الاسلام حجتى، 1375، 247ص.

اين پايان نامه يك مقدمه و سه فصل دارد. نگارنده در مقدمه از جمله ابزارهاى شناخت و تهذيب نفس را ذكر الله مى داند و بر اين عقيده است كه مراد از ذكرى كه دين مبين اسلام از پيرو خويش انتظار دارد، ذكر حقيقى و واقعى است نه فقط ذكر زبانى.
نويسنده در فصل اول به معنا و مفهوم ذكر از ديدگاه فرهنگنامه ها و مفسران پرداخته و سپس جايگاه ذكر را توضيح داده و بعد از آن، انواع ذكر را بيان كرده است. نويسنده در بخش ديگر اين فصل، به تناسب، معناى ذكر كثير و انواع و مصاديق و مكان آن را توضيح داده و آن را از ديدگاه احاديث بررسى كرده است.
محور بعدى بحث او در اين فصل، اسباب ذكر است كه مهم ترين آن توفيق الهى براى ذكر گفتن است. توسل به معصومين نيز يكى از مصاديق ذكر الله است.
در ادامه مصاديق ذكر بيان شده است. قرآن مصداق اعلاى ذكر و به ترتيب، نماز، دعا، استغفار، تسبيح و تحميد، شكر، تهليل و تكبير، اسماى حسنى و صلوات بر محمد و آل وى(ص) و بالأخره ياد مرگ و معاد، ساير مصاديق ذكر به شمار مى آيند.
نويسنده در ادامه درباره زمان و مكان مناسب براى ذكر، سخن مى گويد.
در پايان اين فصل نيز آثار ذكر را يادآور مى شود و آثار آن را در دو قسم نتايج باطنى و آثار عملى در دنيا و آخرت، با ذكر روايات مربوط - شرح مى دهد.