پايان نامه از سه فصل تشكيل شده است.
فصل اول در تعاريف و كليات است كه خود در چند بخش بررسى مى شود. بخش اول، تعريف فرهنگ و تهاجم فرهنگى است. نگارنده در اين بخش با استناد به فرهنگنامه ها واژه هاى فرهنگ و تهاجم را بررسى و كاربرد هر يك را جداگانه و موردى بيان كرده است.
سپس تركيب اين دو كلمه را در تعاريف و اصطلاحات، خصوصاً موارد استفاده آنها را در سخنان بزرگان و رهبران دينى، روشن ساخته است. بخش دوم اين فصل درباره سابقه هجوم فرهنگى به جوامع دينى است. نويسنده با استناد به آيات قرآن، سابقه اين هجوم را از بدو پيدايش اسلام مى داند.
بخش سوم در مورد تاريخچه هجوم فرهنگى به جوامع اسلامى است.
بخش چهارم نيز به شناسايى روشها و شيوه هاى تهاجم فرهنگى مى پردازد. نويسنده 28 روش و شيوه را براى پيشبرد تهاجم فرهنگى عنوان مى كند.
بخش پنجم درباره اهداف تهاجم فرهنگى است. نگارنده به طور خلاصه به تعدادى از اين اهداف اشاره مى كند و به اختصار آنها را شرح مى دهد.
فصل دوم، زمينه هاى بيان مبارزه با تهاجم فرهنگى در قرآن و حديث را برمى رسد. اين فصل در بخشهايى مانند كلمات و تعبيرات كليدى مربوط به اين بحث، موارد كاربرد اصطلاحات مربوط به بحث در احاديث و روايات، سامان يافته است.
فصل سوم به بيان روشها و شيوه هاى مبارزه با تهاجم فرهنگى در قرآن و سنت پيامبر اكرم(ص) و ائمه طاهرين(ع) اختصاص دارد. نويسنده در اين فصل تعدادى از روشهاى مقابله را نام برده و درباره هر كدام نيز توضيحاتى داده است، از جمله اين روشها رعايت تقواى الهى، رعايت آداب معاشرت اسلامى، آداب نگاه كردن، آداب سخن گفتن، آداب لباس پوشيدن، آداب زينت و آرايش كردن، انجام عبادات، اقامه فريضه نماز، استمداد از روزه، پرداخت خمس و زكات و ماليات، امر به معروف و نهى از منكر، مراسم عبادى - سياسى حج، ترك محرمات، تسريع در امر ازدواج، رعايت مقررات شرع و عرف، پر