نويسنده در فصل چهارم به طور مختصر رابطه فلاح و فوز را بررسى كرده و مباحث خود را با جمع بندى كوتاه پايان داده است.

17 - هدايت و ضلالت از ديدگاه قرآن و روايات، محمدعلى رستميان، كارشناسى ارشد الهيات و معارف اسلامى، مركز تربيت مدرس حوزه علميه قم، استاد راهنما: دكتر سيد محمدباقر حجتى، استاد مشاور: آيت الله محمدهادى معرفت، 1373، 223ص.

آنچه در اين رساله مورد بررسى قرار گرفته است، مسئله هدايت و ضلالت و زمينه هايى است كه انسان به وسيله آنها به هدايت مى رسد و يا به سقوط در مى افتد. اين موضوع با توجه به آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت(ع) بررسى شده است.
پايان نامه از دو بخش عمده تشكيل شده كه هر بخشى نيز شامل چند فصل است. بخش اول در باب كليات بحث است و چند فصل است. فصل اول اين بخش به معناى هدايت و ضلالت در كتب لغت پرداخته و آياتى از قرآن را در معناى لغوى هدايت آورده و طريقه استعمال هدايت در قرآن را بررسى كرده است. به پژوهش نويسنده، در قرآن هجده وجه براى هدايت و هشت وجه براى ضلالت بيان شده است.
فصل دوم مربوط به بحثى از قلمرو و محدوده هدايت و ضلالت است. نويسنده در اين فصل از هدايت عامه، مراحل مختلف قبل از هدايت، نياز تمام موجودات به هدايت الهى و قلمرو ضلالت بحث مى كند.
فصل سوم درباره اقسام هدايت است. نويسنده به تقسيمى هدايت را به دو قسم تكوينى و تشريعى تقسيم نموده و هدايت تكوينى را نيز شامل سه قسم هدايت طبيعى، هدايت غريزى و هدايت فطرى دانسته است. وى سپس اقسام ضلالت را بررسى مى كند. در تقسيم او گمراهان بر سه دسته اند: گمراهان از فطرت الهى، غوطه وران در ضلالت و گمراهى و منحرفان از صراط مستقيم. منشأ اين انحراف نيز يا انحراف اعتقادى است يا انحراف عملى.