فصل چهارم درباره مراتب هدايت و ضلالت است. نگارنده در اين فصل از سلسله طولى هدايت، مراتب هدايت عامه و خاصه، مراتب هدايت خاصه، صراط مستقيم والاترين مرتبه هدايت و مراتب ضلالت بحث مى كند.
بخش دوم پايان نامه، بررسى عوامل هدايت و ضلالت است. اين بخش داراى پنج فصل است:
فصل اول درباره انتساب هدايت و ضلالت به خداوند است. به همين مناسبت، نگارنده در باب جبر و اختيار و آراى مختلف درباره اين مقوله سخن مى گويد و جبرى يا تفويضى بودنِ هدايت و ضلالت را بررسى مى كند.
فصل دوم مربوط به بررسى زمينه هاى هدايت است. نگارنده اين زمينه ها را به دو دسته تقسيم نموده است: اول، زمينه هاى عمومى: تقوا، تفكر، عقل و علم ؛ و دوم، زمينه هاى كمال هدايت: عمل صالح، ياد خداوند، اخلاص و انابه. فصل سوم، به بررسى عوامل هدايت مى پردازد. اين عوامل عبارت اند از: انبيا، كتابهاى آسمانى، ائمه(ع)، علما و كعبه.
فصل چهارم زمينه هاى ضلالت را بررسى مى كند كه به گونه عام به دو دسته تقسيم شده اند: دين پرستى و ترك زمينه هاى هدايت.
فصل پنجم درباره عوامل اضلال است. اين عوامل نيز عبارت اند از: شيطان، هواى نفس، بدعتها، تقليد كوركورانه در تفكر، عمل بر طبق ظن. نويسنده در خاتمه نيز خلاصه اى از مباحث پايان نامه را به دست داده است.

18 - روشهاى تعليم در قرآن كريم و سنت، سيدمهدى برومند، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين، استاد راهنما: دكتر ولى الله نقى پورفر، استاد مشاور: دكتر احمد عابدى، 1378، 377 ص.

نگارنده در اين نوشتار، اصول، مبانى و كليات روشها و فنون تدريس و تعليم در نظام آموزشى اسلامى را بر اساس منابع قرآن و حديث مورد پژوهش و تحقيق قرار داد و مطالب