و موضوعات را در دو فصل و هفت بخش تنظيم و ارائه كرده است.
فصل اول، مشتمل بر چهار بخش، به طرح مباحث كلى و تعريف و تبيين موضوع مى پردازد. اين فصل در چهار بخش، اصل مسئله، ضرورت تحقيق، سؤالات، اهداف و فرضيه ها، و روش، پيشينه و محدوديتهاى تحقيق را بررسى مى كند.
فصل دوم به بخش عمده يافته هاى تحقيق درباره موضوع اصلى اختصاص دارد در اين فصل ابتدا چند موضوع مهم مطرح شده است و سپس در بخش دوم، و روشهاى كلى تعليمى در شاخه هاى مستقيم و غير مستقيم مورد بحث قرار گرفته است. بخش سوم نيز به طور مشروح، فنون خُرد تعليم را با توجه به اهداف آموزشى ذيل تقسيمات سه گانه حيطه هاى عاطفى، شناختى و روانى - حركتى پيش كشيده و معرفى نموده است. هر كدام از حوزه هاى مذكور به خودى خود، داراى تقسيمات و انشعاباتى است و انواع متعدد ديگرى را در بر مى گيرد.
در سير نگارش تمامى مطالب، تلاش نگارنده اين بوده است مصاديق و ديدگاههاى آموزشى اسلام را با نگاه خاص علوم قرآنى عرضه كند. به عنوان مثال، در بخش دوم از فصل دوم، انواع روشهاى تعليم را از اين ديدگاه بررسى كرده است. از ديدگاه مستقيم، روشهايى از قبيل سخنرانى، گفت و گو، پرسش و پاسخ، مباحثه، مجادله - كه البته منظور مجادله به نحو احسن است و با مناظره تشابه ها و تفاوتهايى نيز دارد - مهم شمرده مى شوند. روشهاى غير مستقيم نيز به دو گونه روشهاى مشاهده اى و اكتشافى تقسيم مى گردند. روشهاى مشاهده اى شامل روش نمايشى، ايفاى نقش، خطاب غيرمستقيم بيانى، خطاب غيرمستقيم عملى و تقليد از الگوست. روشهاى اكتشافى نيز عبارت اند از: روش مقايسه اى، روش تمثيل، روش قصه گويى و روش خودآموزى از طريق خودآزمونى.
نويسنده در بخش سوم نيز در حيطه روش و فن مربوط به عاطفه و احساس مراحلى را ذكر كرده است كه عبارت اند از: استفاده از هنر در تعليم، رعايت اصل تدريج، اصل عدم سختگيرى، زمان آموزش و يادگيرى، اراده، انگيزه، راهكارهايى براى جلب مشاركت ارادى فراگير، راهكارهايى براى جلب مشاركت غير ارادى فراگير.