اين عنوان، غالباً براى كتابهايى انتخاب مى شود كه اعمال عبادى بندگان در شبانه روز را بيان مى كند و گوياى محتواى آن است.
در رساله صاحب بن عباد سندى براى اين كتاب -كه انتساب اسمى و محتوايى كتاب را به حضرت عبدالعظيم اثبات كند وجود ندارد؛ همچنان كه آثار قطعى قابل توجه درباره اين موضوع هم در روايات موجود از حضرت عبدالعظيم ديده نمى شود.
همچنين، كتاب اول نيز كه شيخ طوسى عنوان آن را ذكر نكرده و مرحوم نجاشى نام آن را هم تصريح كرده، موجود نيست؛ اما با توجه به اسناد ايشان به حضرت عبدالعظيم، انتساب كتاب به ايشان ثابت است.
همچنين در روايات موجود آن حضرت، دو روايت به سند همگون از خطبه هاى على(ع) نقل شده كه يكى در امالى شيخ صدوق وديگرى در امالى شيخ طوسى نقل شده است.
در روايتى كه در امالى شيخ صدوق آمده، جريان خانه خريدن شريح قاضى به هشتاد دينار نقل شده كه پس از آن، اميرالمؤمنين او را خواسته، ضمن مؤاخذه از خريد خانه گران، وى را موعظه كردند و از دنياطلبى بازداشتند. ۱ اين روايت در نامه هاى نهج البلاغه نيز موجود است. ۲
اما روايت ديگر كه در امالى شيخ طوسى آمده، در نهج البلاغه موجود نيست. آن روايت نيز به نقل از شريح قاضى است كه موعظه امام على(ع) براى اصحابشان درباره ياد آخرت و دورى از مال پرستى و بيان حالات انسان پس از مرگ است. ۳
بنابراين، انتساب كتاب خطب اميرالمؤمنين(ع) به آن حضرت، مستند و قابل اثبات است.
1.الامالى، صدوق، ص ۳۸۸.
2.نهج البلاغه، نامه ۳، صبحى صالح.
3.الامالى، طوسى، ص ۶۵۲.
