۰.إنّ عبدالعظيم بن عبداللّه العلوى كان مريضاً، فكتب إلى أبى الحسن الرضا(ع): عرفنى يابن رسول اللّه، عن الخبر المروى أن أباطالب فى ضحضاح من نار يغلى منه دماغه. فكتب إليه الرضا(ع): بسم اللّه الرحمن الرحيم ،أما بعد، فانك إن شككت فى ايمان أبى طالب، كان مصيرك إلى النار؛

۰.عبدالعظيم بن عبداللّه علوى مريض بود، پس نامه اى به ابوالحسن رضا(ع) نوشت كه: اى فرزند رسول خدا(ص)، مرا از خبرى كه نقل شده كه ابوطالب در سردابى از آتش به سر مى برد كه مغز سرش از گرماى آن مى جوشد، آگاه سازيد. امام در جواب وى نوشتند: به نام خداوند بخشنده مهربان، پس از حمد و ثناى خداوند، چنانچه در ايمان ابوطالب شك كنى، سرانجام تو جهنم خواهد بود. ^۱

اما اين حديث نيز، همچون حديث قبل، ظاهراً تحريف شده است. شاهد بر اين مدعا، گذشته از قراين سابق، آنكه مصدر اين روايت، كتابى غير مشهور بوده و احتمال وقوع تحريف در آن بسيار قوى تر از كتب مشهور است.
بنابراين، آنچه كه نزد محدثان و رجاليان به عنوان امرى مسلّم شمرده شده، آنكه حضرت عبدالعظيم از اصحاب امام جواد(ع) و امام هادى(ع) بوده است. بر اين اساس، روايات از امام رضا(ع) تحريف شده و كلام شيخ طوسى -كه ايشان را از اصحاب امام عسكرى(ع) قرار داده بى اساس است.
با توجه به نكات گذشته، روشن مى شود كه كلام شهيد ثانى در حاشيه خلاصة الأقوال -كه امام رضا(ع) فرموده اند: «من زار قبره، وجبت له الجنّة؛ كسى كه قبر عبدالعظيم را زيارت كند، بهشت بر او واجب مى شود»- ^۲ و از برخى از نسب شناسان نقل كرده، اشتباه و غير قابل استناد است؛ چه آنكه روايات متعدد از امام جواد(ع)