1. امام حسن بن على بن ابى طالب(ع) امام دوم و سرسلسله سادات حسنى
2. زيد بن حسن
وى بزرگ ترين فرزند امام مجتبى(ع) است كه متصدى و متولى اوقاف رسول خدا(ص)، بزرگوار، نيكوكار و داراى اخلاق نيك بوده است. برخى از شاعران او را مدح گفته و مردمان به وى روى مى آورده اند. ۱
از آنجا كه زيد بن حسن، متولى اوقاف رسول خدا(ص) و اوقاف اميرالمؤمنين(ع) بوده، در طول تاريخ زندگى اش با حاكمان عصر خويش مناسبات و مراوده هايى داشته كه در كتابهاى تاريخ مسطور است. ۲
وى از ابن عباس و جابر بن عبداللّه انصارى و امام حسن بن على(ع) روايت كرده است ۳ و در محلى به نام حاجر، در شش منزلى مدينه مدفون شده است. ۴
3. حسن بن زيد
وى تنها فرزند ذكور زيد و از بزرگان عصر خودش به شمار مى رفته، و به بخشش و كرم و سخاوت در بين بنى هاشم شهرت داشته است.
منصور عباسى او را به ولايت مدينه گمارد و در زمان ديگر خلفاى عباسى، همچون مهدى و هادى و هارون الرشيد نيز زنده بود و به سال 168ق، وفات يافت.
4. على بن حسن بن زيد
على، ملقب به «سديد»، مادرش كنيز بود. وى با جماعتى از سادات حسنى عليه خليفه عباسى شوريد كه با شكست اين قيام، به دستور ابوجعفر منصور عباسى دستگير
1.الارشاد، ج ۲، ص ۲۱.
2.سير اعلام النبلاء، ج ۴، ص ۴۸۷، رقم ۱۸۶؛ الارشاد، ج ۲، ص ۲۱؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۱۶۳، ح ۲.
3.تاريخ دمشق، ج ۵.
4.سر السلسلة العلويه، ص ۲۰؛ عمدة الطالب، ص ۶۹.
