پس چگونه او مى گويد: من شنيدم كه پيامبر(ص) بر روى منبر اين مطلب را فرمود، درحالى كه من جنب بودم. چگونه مى شود كه يك طفل محتلم باشد؟ برخى اين احتلام ^۱ را توجيه به كمال عقل كرده اند، ولى اين مطلب مخالف لغت و عرف است چون در عرف كسى طفل شش ساله را محتلم نمى خواند. ^۲
برخى از بزرگان به يارى حديث «فاطمة بضعة منّى»، معصوم بودن حضرت زهرا(س) را اثبات كرده اند. بنا به گفته آنان، پيامبر (ص) به طور مطلق فرموده است: هر كس زهرا(س) را اذيت كند، مرا اذيت كرده است. از اين سخن روشن مى شود كه حضرت زهرا(س) هرگز گناه نمى كند ؛ زيرا در غير اين صورت، پيامبر (ص) اين مطلب كلى را درباره حضرت زهرا(س) نمى فرمود. ^۳ برخى بر اين حديث ايرادى وارد آورده اند. به گمان آنان، شايد اين حديث انصراف به اين مطلب داشته باشد كه هر كس زهرا(س) را از سر ظلم اذيت و آزار كند، پيامبر(ص) را اذيت كرده است و كسى كه آن حضرت را در مسير عبادت خشنود كند، پيامبر(ص) را خشنود كرده است. به گمان اين گروه، پيامبر(ص) سخنى كلى را نفرموده، بلكه آن را مقيد كرده است. تخصيص عموم نيز فراوان است و بسيارى از عمومات به مورد متعارف منصرف مى شوند.
اين اشكال پاسخهاى متفاوتى دارد كه در اينجا به برخى از آنها اشاره مى كنيم. تخصيص، خلاف اصل و قاعده است و ما تنها در صورت وجود دليل مى توانيم به تخصيص قائل شويم. در اين مورد خاص هم هيچ دليلى وجود ندارد. از سوى ديگر، بر اساس بيانى كه در اشكال گذشت، روشن مى شود كه فاطمه (س) مزيت خاصى بر