حمل بر تقيّه. اين روش عمومى عالمان و بزرگان شيعه است. پس از پالايش حديث به دست امامان و ياران آنان، ديگر برچسب جعل و وضع زدن به حديث كار شايسته اى نيست.
برخى از حديث باوران نيز، به دلايلى كه هم اكنون نمى خواهيم به آنها بپردازيم و در سرى مقالات دفاع از حديث به آن اشاره داشته ايم، به طرد و نفى برخى از احاديث شيعه مى پردازند، غرضشان اين است كه حديث شيعه را چون حديث اهل سنّت بپيرايند، غافل از اينكه حديث شيعه جداً پيراسته است و به سان احاديث اهل سنت پيرايه دار نيست.

فهرست رواياتى كه در «دفاع از حديث» به آنها پرداخته ايم

1 . روايات تفسيرى اى كه در ذيل آيه «فاسألوا أهل الذكر»آمده و اهل ذكر را منحصر در اهل بيت(ع) دانسته و تطبيق آن را بر عالمان يهود و نصارا نفى كرده است؛
2 . روايت «إنّى و إثنى عشر اماماً من ولدى و أنت يا عليّ رزّ الأرض...»؛
اين حديث از سوى نويسنده كتاب الأخبار الدخيلة متهم به تحريف قطعى است.
3 . حديث«... غذا علينا رسول اللّه(ص) و نحن في لحافنا، فقال: السلام عليكم. فسكتنا واستحيينا لمكاننا، ثم قال: السلام عليكم: فسكتنا، ثم قال: السلام عليكم. فخشينا إن لم تردّ عليه أن ينصرف، و قد كان يفعل ذلك، فيسلّم ثلاثاً، فإن أذن له إلاّ انصرف، فقلنا: و عليك السلام يا رسول اللّه، ادخل فدخل...»؛