«بر شما گناهى نيست»، و نفرموده: انجام دهيد. بنابراين، چگونه خداوند قصر نماز را در سفر واجب كرده است، آن گونه كه تمام را در وطن واجب دانسته است؟
امام در پاسخ فرمودند: آيا خداوند نفرموده است: «صفا و مروه از شعاير و نشانه هاى خداست. بنابراين، كسانى كه حجّ خانه خدا و يا عمره انجام مى دهند، مانعى نيست كه بر آن دو طواف كنند (و سعى صفا و مروه كنند و هرگز اعمال بى رويّه مشركان كه بتهايى بر اين دو كوه نصب كرده بودند از موقعيت اين دو مكان مقدّس نمى كاهد)». آيا نمى بينيد كه طواف بر اين دو (سعى صفا و مروه) واجب و معين است؛ چرا كه خداوند -عزّوجلّ سعى صفا و مروه را در كتابش ذكر كرده و پيامبرش آن را انجام داده است و همچنين قصر نماز در سفر، چيزى است كه پيامبر آن را انجام داده و خداوند متعال آن را در كتابش آورده است.
از امام پرسيديم: كسى كه در سفر چهار ركعت مى خواند، آيا بايد اعاده كند يا نه؟
امام فرمودند: اگر آيه قصر نماز براى او خوانده و تفسير شده است و چهار ركعت خوانده، بايد اعاده كند؛ ولى اگر آيه قصر نماز برايش تلاوت نشده و آن را نمى دانسته است، اعاده مجدد نماز لازم نيست.
امام افزودند: همه نمازهاى واجب در سفر دو ركعت است، جز مغرب كه سه ركعت است و قصر در آن نيست. پيامبر خدا نماز مغرب را در سفر و حضر سه ركعت گذاشته است.
امام در ادامه فرمودند:پيامبر خدا به ذى خشب مسافرت كردند (فاصله ذى خشب تا مدينه يك روز راه است؛ از مدينه تا ذى خشب دو بريد، يعنى بيست و چهار ميل است). پيامبر در ذى خشب نماز را كوتاه كردند و روزه را افطار. اين كار پيامبر سنّت شد و پيامبر خدا گروهى را كه در آنجا كه پيامبر افطار كرده بود،