كلام مرحوم مجلسى (قدس سره) در بحارالأنوار(ج 86 ، باب وجوب قصر الصلاة في السفر...، ص 1) نيز به همين بيان ما برمى گردد؛ بنگريد:
... و نفى الجناح و ان كان يصّح في الواجب و المستحّب و المباح بل في المرجوح ايضاً، لكن الرواية المتواترة من طرق الخاصه والعامة توجب الحمل على الوجوب والتعبير بهذا الوجه، لنفى توّهم انّه ينقص من ثوابهم شي ء أو يوجب نقصاً في صلاتهم، قال في الكشاف: كأنهم ألقوا الإتمام فكان مظنّة، لأن يخطر ببالهم أن عليهم نقصاناً في القصر فنفى الجناح لتطيب أنفسهم بالقصر و يطمئنّوا إليه، و سيأتى في رواية زرارة و محمد بن مسلم إيماء إليه...؛
نفى جناح، گرچه در مورد واجب و مستحب و مباح و بلكه مرجوح صحيح است، ولى حضور روايت متواتر از طريق شيعه و سنّى موجب مى شود كه نفى جناح در آيه، در موردِ واجب باشد و اينكه خداوند اين گونه در مورد واجب تعبير به نفى جناح كرده است، براى نفى اين توهم است كه كسى خيال كند كه از ثواب نماز كم مى شود يا نماز نقصى در آن پديد مى آيد.
آن گاه مرحوم مجلسى براى تأييد نظر خويش كلامى از تفسير الكشاف مى آورد و مى نويسد:
در الكشاف گفته است: گويا مردم با تمام انس گرفته بودند و احتمال مى رفت كه فكر كنند اگر كوتاه بخوانند، نقصى در نماز پديد مى آيد. لذا خداوند با تعبير نفى جناح فرمود تا دل مردم به كوتاه خواندن نماز خوش شود و با قصر نماز آرام بگيرد.
سپس مى افزايد:
به زودى در روايت زراره و محمد بن مسلم اشاره اى به اين مطلب خواهد آمد.

دفاع ديگر

در دفاع اوّل با توجّه به زمينه آيه و شأن نزول آن مى گفتيم كه «فليس عليكم جناح» وجوب را مى رساند