با توجه به لحن آيه و استمرار دعوت به آميزش و تعليل آن و تكرار اين دعوت، بدون شبهه، استحباب، استفاده مى شود. (دقت شود)
مجدّداً لحن آيه را مرور مى كنيم:
در شب روزه آميزش با همسرانتان حلال دانسته شده است. همسرانتان لباس شمايند و شما نيز لباس آنانيد.
خدا دانست كه شما به خويش خيانت مى كنيد، بنابراين، به شما توجه كرد و شما را عفو كرد. از هم اكنون با همسرانتان آميزش كنيد و آنچه را كه خداوند برايتان مقرر كرده است، طلب كنيد....
لحن آيه بيش از اصل جواز را مى رساند؛ آن گونه كه امام(ع) هم از آيه استظهار مى كند.
گفتنى است ما مجموعه مواردى را كه امامان به قرآن استناد كرده اند استخراج كرده ايم و اين مجموعه نشان دهنده اهتمام امامان به قرآن و نيز بيانگر مقام تفسيرى آنان است.
استظهار، استنباط، استدلال و استناد به قرآن از سوى امامان -كه مفسّران واقعى قرآن اند بسيار ديدنى است و فهم قرآنى را رشد و پرورش مى دهد.

حديث سوم

۰.در الأخبار الدخيلة آمده است:و منها (أى من الأخبار الموضوعة المختلفة) ما رواه الكافى في باب النهى عن الإشراف على قبر النبىّ(ص)، بعد باب مولده -صلّى اللّه عليه و آله، عن جعفر بن مثّنى الخطيب، قال: كنت بالمدينه و سقف المسجد الّذى يشرف على القبر قد سقط والفعلة يصعدون و ينزلون و نحن جماعة، فقلت لأصحابنا: من منكم له موعد يدخل على أبي عبداللّه(ع) الليلة؟ فقال مهران بن أبي نصر: أنا، و قال اسماعيل بن عمّار الصيرفى: أنا، فقلنا لهما: سلاه لنا عن الصعود لنشرف على قبر النبىّ(ص). فلمّا كان من الغد لقيناهما فاجتمعنا جميعاً، فقال اسماعيل: قد سألناه لكم عمّا ذكرتم. فقال: ما احبّ لأحد منهم أين يعلو فوقه و لا آمنه ان يرى شيئاً يذهب منه بصره أو يراه قائماً يصلّى أو يراه مع بعض أزواجه.