دارد؛ مسائلى همچون: پرداختن به عيوب نفس، اهميت قرآن، علامتهاى ايمان، مرگ و آخرت و.... اهميت اين كتاب در نزد زيديه تا بدان جاست كه در طى قرون متمادى از جمله كتاب هايى بوده كه در مدارس علوم دينى و حلقه هاى علمى مساجد و دار الهَجَرهاى يمن، موضوع بحث و تدريس بوده است و شرحهاى متعبرى بر آن نگاشته شده است كه مهم ترين آنها عبارت اند از:
1. شرحى كه امام منصور بالله عبدالله بن حمزه (561 - 614 ق) و با عنوان حديقة الحكمة النبويّة فى شرح الأربعين السيلقيّة بر آن نوشته است. (كتاب مورد نظر ما).
2. شرحى كه امام مؤيد بالله يحيى بن حمزه (669 - 749)، ^۱ با عنوان الأنوار المُضيئة فى شرح الأربعين السيلقيّة بر آن نگاشته، ولى تاكنون به چاپ نرسيده است.
3. شرحى كه در آن، قاضى احمد بن على بن مرغم بغدادى (م 793 ق)، شرح امام عبدالله بن حمزه را تلخيص كرده و آن را التحفة السنيّة فى معانى الأربعين السيلقيّة ناميده است. اين كتاب نيز تاكنون چاپ نشده است.
4. شرحى كه قاضى عبدالواسع بن يحيى واسعى (1295 - 1379) با عنوان اللطائف البهية شرح الأربعين الحديث السيلقية نوشته و در سال 1331ق، به وسيله دار و مكتبة الخير در صنعا منتشر شده است.
در اين ميان، شرح امام عبدالله بن حمزه(حديقة الحكمة النبويّة) شرحى دقيق، عميق و مبسوط است كه با توجه به سعه معلومات و احاطه مؤلف به علوم حديث، تاريخ، فقه، اصول و ادبيات عرب، داراى ويژگى است و در آن علاوه بر توضيحات لغوى، به تبيين و توضيح روايات توجه خاصى شده است.
حديقة الحكمة النبويّة -كه سالها پيش از اين براى اولين بار بدون تحقيق با چاپى سنگى در صنعا به وسيله مكتبة اليمن الكبرى و در حدود پانصد صفحه منتشر شده بود