كرد. گروهى از يهوديان و نصرانيان, با داشتنِ دو ويژگى, از رافضيان برترند. از يهوديان سؤال شد كه: «بهترينِ مردم از اهل آيينِ شما چه كسانى هستند؟». گفتند: «ياران موسى(ع)». از نصرانيان هم سؤال شد كه: «بهترين مردم از امّتِ شما چه كسانى هستند؟». گفتند: «ياران عيسى(ع)». امّا از رافضيان سؤال شد: «بدترينِ مردم از امّت شما چه كسانى هستند؟». گفتند: «ياران محمد(ص)»; در حالى كه آنها امر شده بودند كه براى يارانِ پيامبر(ص) استغفار كنند; ولى به آنان سَب ولعن كردند. ^۱
از نقلِ اين خبر كه ظاهراً محتواى آن را ابن جوزى پذيرفته است, ديدگاه و مواضعِ او نسبت به شيعه, مشخّص مى شود. به طورى كه ملاحظه شد, طبق اين خبر, تهمت هاى ناروا و دروغ هاى زيادى به شيعيان نسبت داده شده است, تا جايى كه شيعه را از دايره اسلامْ خارج كرده, با يهوديان مقايسه مى كند; بلكه شيعيان را حتّى از يهوديان نيز بدتر معرّفى مى نمايد. از اين رو, متأسفانه هر حديثى كه يكى از رجالِ سندش شيعى يا متّهم به تشيّع باشد, از ديدگاهِ ابن جوزى, حديثِ موضوع و جعلى است كه در مطالب آينده, نمونه هايى از اين نوع, مطرح خواهد شد.
ناگفته نماند كه اين موضع تعصّب آميز و عنادآلودِ ابن جوزى, موضع تعدادِ قابل توجّهى از علماى اهل سنّت است. از همين روست كه حتّى افراد معتدل ترى, همچون بخارى و مسلم, نيز نه تنها از محدّثان و راويان شيعه دل خوش نيستند, بلكه با اين كه بر عظمت و وثاقت و بزرگوارى ائمه شيعه(ع) اعتراف دارند, ولى عملاً از نقلِ حديث از آن بزرگواران, خوددارى مى كنند; چنان كه بخارى در صحيح خود, از نقلِ حديث از امام حسن مجتبى, امام صادق, امام كاظم, امام رضا, امام جواد, امام هادى و امام حسن عسكرى(ع), به طور كلّى خوددارى كرده است. ^۲