سخنرانى آيه اللّه جوادى آملى

(اختتاميه كنگره)

أعوذ باللّه من الشيطان الرجيم، بسم اللّه الرحمن الرحيم، الحمدللّه الّذي هَدانا لهذا وما كناّ لنهتدي لو لا أن هدينا اللّه ، وصلّى اللّه على جميع الأنبياء والمرسلين، سيّما خاتمهم وأفضلهم محمد صلى الله عليه و آله وأهلِ بيته الأطيبين الأنجبين، سيّما بقية اللّه في العالمين، بهم نتولّى ومن أعدائهم نَتَبَرّأُ إلى اللّه .
مقدم شما بزرگواران، آيات، حجج، اساتيد حوزه و دانشگاه، برادران و خواهران را در اين همايش گرامى مى داريم. از ذات اقدس إله مسألت مى كنيم مساعى همه شما مشكور باشد. بنيانگذاران اين همايش؛ رياست محترم اين كنگره، مشمول تفقد خاص ولىّ عصر (ارواحنا فداه) باشد و ذات أقدس إله توفيقى عطا كند كه سخنان حقّى هم گفته شود.
همه ما موظّفيم كه خود را بر يك ترازو عرضه كنيم و با آن ميزان بسنجيم؛ منتها اين عرض ها و عرضه ها و توزين، گاهى علمى است و گاهى عينى، گاهى يك دانشمندى در رشته خاص خود محصول فكرى خاص خود را بر ترازو عرضه مى كند، گاهى انسان برتر از آن مى انديشد، كه عين را يعنى هويّت اصيل و اصلى خويش را با ترازو بسنجد.
آنچه در جريان عرض دين عموماً و عرض دين حضرت عبدالعظيم (سلام اللّه عليه) خصوصاً آمده است، اينها يك سر پلى است براى عرض ديگرى كه وجود مبارك امام باقر عليه السلام به جابر دستور داد و آن دستور به همه ما رسيد. يعنى ما در درجه