ليكن رضايت خداوند ، شامل ساير صحابيان نيز مى شود ؛ زيرا آنان نيز به خداوند ايمان آورده ، با پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت كردند و مقتضاى مشاركت در وصف ، اشتراكِ در حكم (يعنى رضايت) است و آيه بعد ، بهترين شاهد بر اين مطلب است و واضح است كه رضايت خداوند ، تنها به اشخاص عادل تعلّق مى گيرد .
4 . وَ السَّـبِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَـجِرِينَ وَالْأَنصَارِ وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَـنٍ رَّضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ . 1 پيش گامان نخستين از مهاجرين و انصار ، و كسانى كه با نيكوكارى از آنان پيروى كرده اند ، خداوند از ايشان خشنود شد و آنها [ نيز ] از او خشنود شدند .
در اين آيه نيز خداوند ، رضايت خود را از مهاجران و انصار ـ كه دو گروه مهم از صحابيان بوده اند ـ و نيز كسانى كه از آنان پيروى كرده اند ، ابراز داشته است و چنان كه گفته شد ، رضايت خداوند ، فقط به عادلان تعلّق مى گيرد .
5 . يَـأَيُّهَا النَّبِىُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ . 2 اى پيامبر! خداوند و كسانى از مؤمنانى كه پيرو تواَند ، تو را بس است .
در اين آيه ، متابعت كنندگان از پيامبر صلى الله عليه و آله ، براى حمايت از ايشان كافى شمرده شده اند و متابعت كنندگان از پيامبر صلى الله عليه و آله در آيه ياد شده ، جز صحابيان نبوده اند و معنا ندارد كه بگوييم مؤمنانى كه از پيامبر صلى الله عليه و آله متابعت مى كرده اند و خداوند ، آنها را براى حمايت از رسول خود كافى دانسته است و از طريق اعلام اين مطلب ، به پيامبر صلى الله عليه و آله دل گرمى داده ، عدّه اى غير عادل و فاسق بوده اند . بنا بر اين ، آيه شريف دلالت التزامى بر عدالت صحابيان دارد .
6 . لِلْفُقَرَآءِ الْمُهَـجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُواْ مِن دِيَـرِهِمْ وَ أَمْوَ لِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَ نًا وَ يَنصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُو أُوْلَـلـءِكَ هُمُ
