۱۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در نصيحتش به ابو ذر ـ: اى ابو ذر! از به فردا افكندن آرزويت بپرهيز؛ زيرا تو در امروزِ خويش هستى ، نه در فردا . پس اگر فردايى برايت بود ، در آن فردا نيز چنان باشى كه امروز هستى و اگر فردايى برايت نبود ، افسوس نخواهى خورد كه امروز ، كوتاهى كرده اى.

۱۷۳.امام على عليه السلام :من بر شما از دو چيز مى ترسم: پيروى از هوس و آرزوىِ دراز؛ زيرا پيروىِ هوس ، از حق باز مى دارد و آرزوى دراز ، آخرت را از ياد مى بَرَد .

۱۷۴.امام على عليه السلام :خداوندِ پاك ، از بلند آرزوىِ بدكردار ، نفرت دارد.

۱۷۵.امام على عليه السلام :بدترينِ مردم ، كسى است كه بلند آرزو و بدكردار باشد.

۱۷۶.امام على عليه السلام :از آرزوى دراز بپرهيز؛ زيرا بسا فريب خورده اى كه فريبِ آرزوى درازش را خورد و عملش را تباه كرد و عمرش را به سر آورد و نه به آرزويش رسيد و نه [عمر و عملِ] از دست رفته را جبران كرد.

۱۷۷.امام زين العابدين عليه السلامـ در سفارش به فرزندش امام باقر عليه السلام ـ: بدان كه اين ساعت ها عمر تو را مى بَرَند و تو به نعمتى نمى رسى، مگر با جدا
شدن از نعمتى. پس ، از آرزوى دراز بپرهيز؛ زيرا اى بسا آرزومند آرزويى كه به آن نمى رسد و گرد آورنده مالى كه آن را نمى خورَد!

۱۷۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في وَصِيَّتِهِ لِأَبي ذَرٍّ ـ: يا أبا ذَرٍّ ، إيّاكَ وَالتَّسويفَ بِأَمَلِكَ ، فَإِنَّكَ بِيَومِكَ ولَستَ بِما بَعدَهُ ، فَإِن يَكُن غَدٌ لَكَ تَكُن فِي الغَدِ كَما كُنتَ فِي اليَومِ ، وإن لَم يَكُن غَدٌ لَكَ لَم تَندَم عَلى ما فَرَّطتَ فِي اليَومِ. ^۱

۱۷۳.الإمام عليّ عليه السلام :إنَّما أخافُ عَلَيكُم اثنَتَينِ: اِتِّباعَ الهَوى وطولَ الأَمَلِ، أمَّا اتِّباعُ الهَوى فَإِنَّهُ يَصُدُّ عَنِ الحَقِّ وأمّا طولُ الأَمَلِ فَيُنسِي الآخِرَةَ ^۲ .

۱۷۴.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ سُبحانَهُ لِيُبغِضُ الطَّويلَ الأَمَلِ السَّيِّئَ العَمَلِ. ^۳

۱۷۵.عنه عليه السلام :شَرُّ النّاسِ الطَّويلُ الأَمَلِ السَّيِّئُ العَمَلِ. ^۴

۱۷۶.عنه عليه السلام :إيّاكَ وطولَ الأَمَلِ ؛ فَكَم مِن مَغرورٍ اُفتُتِنَ بِطولِ أمَلِهِ وأفسَدَ عَمَلَهُ وقَطَعَ أجَلَهُ ، فَلا أمَلَهُ أدرَكَ ولا ما فاتَهُ استَدرَكَ. ^۵

۱۷۷.الإمام زين العابدين عليه السلامـ في وَصِيَّتِهِ لاِبنِهِ الباقِرِ عليه السلام ـ: اِعلَم أنَّ السّاعاتِ تُذهِبُ عُمُرَكَ ^۶ ، و أنَّكَ لا تَنالُ نِعمَةً إلاّ بِفِراقِ اُخرى ، فَإِيّاكَ والأَمَلَ
الطَّويلَ ؛ فَكَم مِن مُؤَمِّلٍ أملاً لا يَبلُغُهُ وجامِعِ مالٍ لا يَأكُلُهُ. ^۷