۱۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عجب دارم از كسى كه مرگ در تعقيب اوست و او آرزومنددنياست!

۱۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه مى داند از عزيزان جدا مى شود و در خاك آرام مى گيرد و با حسابرسى مواجه مى شود، سزاوار است كه آرزو بركَنَد و كردار نيك در پيش گيرد.

۱۲۸.امام على عليه السلام :هر كه چشم به راه اَجَلش باشد ، آرزويش كوتاه مى شود.

۱۲۹.امام على عليه السلام :هر كه زندگى و عمرش را كوتاه ببيند ، اميد و آرزويش كوتاه باشد.

۱۳۰.امام على عليه السلام :اگر بنده ، اَجَل را و فاصله [اندك] آن را مى ديد ، هر آينه ، آرزو راو فريب آن را دشمن مى داشت.

۱۳۱.امام على عليه السلام :اگر بنده ، اَجَل و شتاب آن را به طرف خود مى ديد ، بى گمان ، آرزو را دشمن مى داشت و از طلب دنيا دست مى كشيد.

۱۳۲.امام على عليه السلام :اگر اجلْ شناخته مى شد، آرزو كوتاه مى گرديد .

۱۳۳.امام على عليه السلام :كسى كه مرگ را با ديده يقينش ببيند ، آن را نزديك مى بيند. كسى كه مرگ را با ديده آرزويش ببيند ، آن را دور مى بيند.

۱۲۶.عنه صلى الله عليه و آله :عَجِبتُ لِمُؤَمِّلِ دُنيا وَالمَوتُ يَطلُبُهُ. ^۱

۱۲۷.عنه صلى الله عليه و آله :مَن عَلِمَ أنَّهُ يُفارِقُ الأَحبابَ ، ويَسكُنُ التُّرابَ ، ويُواجَهُ بِالحِسابِ ؛ كانَ حَرِيّا ^۲ بِقَطعِ الأَمَلِ وحُسنِ العَمَلِ. ^۳

۱۲۸.الإمام عليّ عليه السلام :مَن راقَبَ أجَلَهُ قَصُرَ أمَلُهُ. ^۴

۱۲۹.عنه عليه السلام :مَنِ استَقصَرَ بَقاءَهُ وأجَلَهُ ، قَصُرَ رَجاؤُهُ وأمَلُهُ. ^۵

۱۳۰.عنه عليه السلام :لو رَأَى العَبدُ الأَجَلَ ومَصيرَهُ ، لَأَبغَضَ الأَمَلَ وغُرورَهُ. ^۶

۱۳۱.عنه عليه السلام :لورَأَى العَبدُ أجَلَهُ وسُرعَتَهُ إلَيهِ، لَأَبغَضَ الأَمَلَ وتَرَكَ طَلَبَ الدُّنيا. ^۷

۱۳۲.عنه عليه السلام :لو عُرِفَ الأَجَلُ قَصُرَ الأَمَلُ. ^۸

۱۳۳.عنه عليه السلام :مَن رَأَى المَوتَ بِعَينِ يَقينِهِ رَآهُ قَريبا . مَن رَأَى المَوتَ بِعَينِ أمَلِهِ رَآهُ بَعيدا. ^۹