به سر مى بردم ، فتاوايى كه از اطراف و اكناف از براى آن عالى جناب مى آوردند ، آن عالى جناب به حقير محوّل مى فرمودند و حقير هم به قدر قوّه ، سعى در استنباط مسائل مى كردم و فتاوا را مى نوشتم و مردم مى بردند . تا بعد از مدتى كه بسيارى از صور فتاوا كه در استنباط آنها زحمت بسيار كشيده بودم ، از ميان رفت ، برخوردم به كتاب مقامع الفضل ۱ كه از بدايع افكار عالى جناب ، اعلم العلماء و افضل الفضلا ، آقا محمّد على كرمانشاهى است و مجموع آن كتاب كه بسيار حجيم بود ، جواب سؤالات بود . متنبّه شدم كه شايد عمر باقى بماند و اين جواب سؤالات كه حقير هم مى نويسم ، قابل اين شود كه در كتابى درج شود . لهذا مِن بعد ، شروع كردم در ضبط صور اسئله و اَجوَبه و آنچه از واردات كه اتّفاق مى افتاد ، يوما فيوما مى نوشتم تا به تاريخ هذه السنة 1227ق چون ديدم كه صور سؤالات و اَجوَبه قدر قابلى شده است ، با خود انديشه كردم كه عمر را اعتمادى نيست و اگر اين صور اسئله و اَجوَبه متفرّق بماند ، شايد از ميان برود و كسى ديگر آن را جمع آورى ننمايد . بر خود لازم شمردم كه آنها را ترتيبى داده باشم و هر سؤالى را در موقع خود بنويسم كه شايد در حيات حقير يا بعد از ممات حقير به مسلمانى نفعى برساند . لهذا شروع نمودم در تأليف كتاب مخزن الأسرار و آن را بر ترتيب نافع، ۲ ترتيب دادم.
برگشتيم به گزارش احوال سال 1218 [ق] . در تابستان آن سال هم در خدمت جناب معظم له به قريه نراق ، مسافرت كردم و در خدمت آن جناب بسر مى بردم و آن جناب ، با حقير ، بسيار اظهار شفقت مى فرمودند ، تا فصل پاييز آن سال كه قافله زوّار
1.سؤال و جواب هاى فقهى آقا محمّد على فرزند وحيد بهبهانى (م ۱۲۱۶ق) است . اين كتاب ، چند بار در ايران به چاپ رسيده است . (الذريعه ، ج ۲۲ ، ص ۱۴) .
2.النافع في مختصر الشرائع يا المختصر النافع ، تأليف شيخ نجم الدين جعفر بن حسن حلّى ، مشهور به محقّق حلّى و محقق اوّل (م ۶۷۶ق) از متون مهم فقهى شيعه اماميه است و بارها به چاپ رسيده و شروح و حواشى زيادى بر آن نوشته شده است (الذريعه ، ج ۲۰ ، ص ۲۱۳) .
