دوّم ربيع الثانى 1226 ، از نظم آن فارغ شدم و آن را به غرّة جلية و درة بهية و بهجة مرضية مسمّا نمودم و عدد ابيات آن تقريبا پانصد و چهل بيت مى شود و در نظم آن ، بسيار تصديع كشيدم . اميد دارم كه قربةً إلى اللّه و طلبا لمرضاته اين زحمت را كشيده باشم ، و وزن شعر آن ، وزن الفيه مالكيه است و شايد آن رساله در كتاب مجمع الرسائل نوشته شود .
[تأليف الخلاصة الحسنية]
و در اوّل ماه ذى حجة الحرام اين سال ، كتابى در نحو نوشتم به عربى ، مسمّا به خلاصة الحسنية و عدد ابيات [/سطور] آن تقريبا دو هزار بيت مى شود و مدّت تصنيفش يك ماه كشيد . در اوّل ماه ذى حجة الحرام شروع كردم و در آخر ماه تمام كردم . نفع اللّه بها الطلاّب ولىّ النفع .
[كتاب در دست تأليف]
و در خلال اين احوال ، ميل به اين كردم كه كتابى در فقه بنويسم . چون بختِ وارون با من مساعدت نداشت و اسبابى كه از براى نوشتن ضرور است ، تمام نبود ، اين امر در عهده تعويق بود و الحال هم در عهده تعويق است ، وليكن سه كتاب در فقه شروع كرده ام: يكى كتاب كبير كه مسمّاست به معادن المسائل الشرعية في استنباط الأحكام الإلهية من الأدلة التفصيلية و يكى ديگر كتاب مختصرى است به استدلال كمى بر وجه اختصار و آن مسمّاست به منبع الأحكام الشرعية في فقه الامامية . سيّم ، كتاب فارسى است كه در آن ، اقتصار بر اصل فتوا كرده ام و غالبا متعرّض ذكر اقوال و اختلاف علما نشده ام. ۱
فهرست
1.نسخه مورد استفاده ما تا همين جا را شامل مى شود و فاقد بقيه رساله است .
