اساتيد

از استادان دوران تحصيل محدّث ارموى، اطّلاع چندانى در دست نيست و فقط نام چند تن از اساتيد وى در شرح حال او ذكر شده است كه عبارت اند از:
1 ـ شيخ على خاكمردانى خويى. (شرح حال وى پس از اين خواهد آمد) .
2 ـ سيد محمدحسين ارموى عربْ باغى . ارموى از جانب وى به «محدّث»، ملقّب گرديد.

آثـار

آثار علمى محدّث ارموى، دو بخش است: اوّل، آثارى كه خود او تأليف يا ترجمه كرده است. دوم، آثارى كه به تحقيق و تصحيح و حواشى او انجام يافته است.

الف) تأليفات و ترجمه ها :

1. عشق و محبّت.
2. ايمان و رجعت (4ج). اين كتاب را در رد كتاب «اسلام و رجعت» نوشته است.
3. كشف الكربة في شرح دعاء الندبة.
4. ذيل ميزان الملل على بخش ميرزا قاجار.
5. فيض الإله في ترجمة القاضي نور اللّه. اين كتاب در مقدمه الصوارم المهرقة در 123 صفحه به چاپ رسيده است.

ب) آثارى كه با تحقيق و تصحيح و حواشى و مقدمه محدّث ارموى به چاپ رسيده است:

1. آثار الوزراء، تأليف سيف الدين حاجى بن نظام عقيلى. اين كتاب در سال
1337ش، از سوى انتشارات دانشگاه تهران در 434 صفحه به چاپ رسيده است.
2. ترجمه التنبيهات العلية على وظائف الصلاة القلبية (معروف به أسرار الصلاة). متن رساله از شهيد ثانى و ترجمه آن از محمدصالح بن محمدصادق واعظ از دانشمندان عصر صفوى است. اين ترجمه در سال 1327ق، در 164صفحه به چاپ رسيده است.
3. فهرست أسماء الرجال المذكورة أحوالهم في كتاب «التدوين» للرافعي. چون كتاب التدوين رافعى در زمان مرحوم محدّث چاپ نشده بود، لذا وى اين فهرست را از روى نسخه خطّى كتاب خانه اسكندريه تهيه كرد و در سال 1334ش، در 119 صفحه منتشر نمود.
4. الإيضاح ، نوشته فضل بن شادان نيشابورى. اين كتاب، اوّلين بار توسط انتشارات دانشگاه تهران در سال 1351ش، در 728 صفحه به چاپ رسيده است.
5. التفضيل ، تأليف محمد بن على بن عثمان كراجكى (م449ق). كتاب ياد شده در سال 1329ق، به وسيله دارالكتب الاسلاميه در 44 صفحه همراه كتاب التعريف بوجوب حق الوالدين به چاپ رسيده است.
6. الرسالة العلية في الأحاديث النبوية، تأليف كمال الدين حسين كاشفى سبزوارى. اين كتاب در سال 1344ق، از سوى بنگاه ترجمه و نشر كتاب در 528 صفحه منتشر شده است.
7. الصوارم المهرقة، تأليف قاضى نوراللّه شوشترى. اين كتاب در سال1327ش، در 340 صفحه به چاپ رسيده است.
8. الاُصول الأصيلة، تأليف ملاّمحسن فيض كاشانى. كتاب ياد شده در سال 1349ش، در 208 صفحه به چاپ رسيده است.
9. الفهرست، تأليف منتجب الدين على بن بابويه رازى. تصحيح اين كتاب، پايان نامه دكتراى محدّث بوده و در سال 1366ش، از سوى كتاب خانه آية اللّه مرعشى در 586 صفحه منتشر شده است.
10. الفصول الفخرية في اُصول البرية، تأليف جمال الدين احمد بن عنبه. اين كتاب در سال 1346ش، در 348 صفحه به چاپ رسيده است.
11. الغارات، تأليف ابراهيم بن محمد ثقفى كوفى. اين كتاب در سال 1354ش، در
دو جلد در 1200 صفحه به چاپ رسيده است.
12. المحاسن، تأليف ابوجعفر احمد بن محمد بن خالد برقى. كتاب ياد شده در سال 1330ش، در دو جلد در 712 صفحه به چاپ رسيده است.
13. تفسير شريف لاهيجى، تأليف بهاءالدين محمد شريف لاهيجى. اين كتاب در سال 1086ق، نوشته شده كه جلد اوّل و دوم آن به تصحيح محدّث ارموى در سال 1340ش، در 1900 صفحه به چاپ رسيده و جلد سوم و چهارم آن به تصحيح دكتر محمد ابراهيم آيتى منتشر شده است.
14. تفسير گازُر (موسوم به جلاء الأذهان وجلاء الأحزان)، تأليف ابوالمحاسن حسين بن حسن جرجانى. اين كتاب در يازده جلد در سال هاى 1337 تا 1341 شمسى منتشر شده است.
15. شرح غرر الحِكَم و دُررالكِلَم. متن اين كتاب از عبدالواحد بن محمد تميمى آمِدى و شرح آن از جمال الدين محمد خوانسارى است كه به تصحيح محدّث ارموى در سال 1342ش، در 4000 صفحه منتشر شده است.
16. نقض، نوشته عبدالجليل رازى قزوينى. محدّث، اين كتاب را در چهار مرحله تحقيق و منتشر نموده است. در مرحله اوّل، اصل كتاب كه فارسى است به سال 1331ش منتشر شد. در مرحله دوم، به سال 1335ش، مقدّمه نقض در 160 صفحه به چاپ رسيد . در مرحله سوم، فهرست نقض و مقدّمه آن با عنوان كليد نقض (فهرست بعض مثالب النواصب) به سال 1336 در 206 صفحه منتشر گرديد. در مرحله چهارم، محدّث، تعليقاتى را كه در طول 27 سال بعد از چاپ اصل كتابْ جمع آورى نموده بود، در دو جلد به سال 1358ش، در 2000 صفحه (تقريبا) منتشر ساخت.
17. حكمت اسلام، تأليف محمد صالح بن محمد باقر قزوينى. اين كتاب در سال 1354ش، در 200 صفحه توسط بنگاه ترجمه و نشر كتاب، منتشر شده است.
18. ديوان قوامى رازى، از شعراى نيمه اول سده ششم هجرى. اين ديوان در سال 1334ش، در 285 صفحه منتشر شده است.
19 و 20. رجال ابن داوود، تأليف تقى الدين حسن بن على بن داوود حلّى ؛ رجال
البرقي، تأليف ابو جعفر احمد بن محمد بَرقى. كتاب اوّل در 570 صفحه به همراه كتاب دوم در يكصد صفحه، در يك مجلّد به سال 1342شمسى منتشر شده است.
21. زاد السالك، تأليف ملا محسن فيض كاشانى. كتاب ياد شده در سال 1331ش، در قطع جيبى در 145 صفحه با عنوان ره توشه سالكان منتشر شده است.
22 و 23 و 24. سه رساله در علم رجال به نام هاى: توضيح الاشتباه و الإشكال، تأليف محمدعلى ساروى ؛ رسالة في معرفة الصحابة، تأليف محمد بن حسن حرّ عاملى ؛ رجال قائن، تأليف محمدباقر آيتى بيرجندى. اين رسالات زير نظر محدّث ارموى به وسيله سيدكاظم موسوى تصحيح و در سال 1345ش، در 360 صفحه منتشر شده است.
25. شرح المئة كلمة لأميرالمؤمنين علي بن أبي طالب عليه السلام ، تأليف ابن ميثم بحرانى كه در سال 1349ش، در 411 صفحه منتشر شده است.
26. شرح فارسى شهاب الأخبار. متن از قاضى قُضاعى است و شرح آن توسط يكى از دانشمندان شيعى سده هفتم هجرى نوشته شده كه در سال 1342ش، در 404 صفحه به زيور طبع، آراسته شده است.
27 و 28. شرح فارسى مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة . (متن منسوب به امام صادق عليه السلام است و شرح آن از عبدالرزاق گيلانى است كه به ضميمه رساله نيّت آقاجمال خوانسارى در سال 1344ش، در 648 صفحه به چاپ رسيده است.
29 تا 34. شش رساله فارسى از رسائل ملامحمد طاهر قمى. شامل رسائل: معالجة النفس، مباحث النفس (در بيان اصلاح نفس)، ترجمه تنبيه الراقدين (در بيان چگونگى مرگ و انتقال به سراى باقى)، رساله در بيان زكات و اقسام آن، ترجمه نماز و آداب به جاى آوردن آن، و تحفه عباسى است كه در سال 1339ش، در 342 صفحه منتشر شده است.
35. فردوس (در تاريخ شوشتر و برخى از مشاهير آن)، تأليف علاء الملك مرعشى شوشترى. اين كتاب در سال 1352ش، در 315 صفحه منتشر شده است.
36. نجاتيّه (در ذكر احكام غيبت و تعريف توبه نصوح و شرايط و آداب آن). اين كتاب، تأليف شيخ ابومحمد بسطامى است و در سال 1334ش، در 154 صفحه منتشر شده است.
37. نسائم الأسحار من لطائف الأخبار، از ناصر الدين منشى كرمانى. اين كتاب در سال 1338ش، در 260صفحه به چاپ رسيده است.
38. ميزان الملل، تأليف على بخش ميرزا قاجار.
39. ديوان اشعار ميرزا ابوالفضل تهرانى.
40. ديوان اشعار سيدفضل اللّه راوندى كاشانى.
41. مفتاح التحقيق، از شيخ على معزّى دزفولى.
42. نقاوة الإصابة، تأليف حاج ميرزا ابوالفضل تهرانى.
43. شرح صد كلمه اميرالمؤمنين عليه السلام ، تأليف عبدالوهاب.
44. مطلوب كل طالب من كلام أميرالمؤمنين علي بن أبي طالب عليه السلام ، تأليف رشيدالدين وطواط.
45. الأربعين من الأربعين عن الأربعين، از شيخ منتجب الدين رازى.