خبر

گزارش از واقعه ها و حادثه ها را خبر گويند. خبر، عبارت است از گزارش هر آنچه بشود آن را گزارش كرد. خليل بن احمد فراهيدى مى گويد:
خبر، گزارش است؛ كه به أخبار جمع بسته مى شود.
و زبيدى نوشته است:
عالمان لغت و اصطلاح گفته اند خبر در لغت و اصطلاح، چيزى است كه از ديگران نقل مى شود و اديبان بر آن افزوده اند كه خبر، آن است كه ذاتاً احتمال صدق و كذب دارد. ^۱
امّا توان گفت كه تعريف زبيدى چندان دقيق نيست، و چنان نيست كه «خبر»، ويژه گزارش از غير باشد. بلكه عرفاً و لغةً، به آنچه گزارشگر از خود گزارش مى دهد نيز خبر اطلاق مى شود؛ چون «أخبار» به معناى «أعلام» است، و از اين روى «عالم» را «خبير» گفته اند. پس هر كس ديگرى را از چيزى بياگاهاند، او را خبر داده است، چه از خود و چه از ديگرى. ^۲
اكنون بنگريم خبر به معناى «گزارش» با حديث چه ارتباطى دارد. پيشتر از شهيد ثانى نقل كرديم كه آن دو را مترادف دانسته بود. كسان ديگرى از محدثان نيز بر اين ترادف تصريح كرده اند. ابن حجر مى گويد:
نزد عالمان فن حديث، خبر و حديث مترادف هستند.
برخى از پژوهشيان معاصر نيز بدين معنى تصريح كرده اند:
خبر در اصطلاح محدثان با حديث يكسان است؛ گو اينكه در موارد بسيارى در علوم ديگر، از خبر، معنى مقابل با انشاء مراد مى شود. توصيف محدثان به «أخبارى» نيز به معناى اوّل است يعنى كسانى كه با خبر و حديث در آميخته اند و آن را چونان شغلى برخود در زندگى برگزيده اند ^۳ .
اكنون اندكى در آنچه آورديم دقت كنيم. حقيقت آن است كه خبر و حديث، به لحاظ لغوى و استعمال عمومى، تفاوت بنيادى با