« تعالى اللّه عن ذلك علواً كبيراً » .
[ دليل بر اين كه مراد از زبان صباح ، حضرت رسالت است و مراد از اتقان صنع فلك دوّار ، ائمه معصومين اند و همچنين مراد از شعشع ضياء الشمس ، رسول خدا و سيّد اوصياست ] . ۱
از براى انتفاع دنيا ، آفتاب و ماه و ستاره را راهبر خلق كرد كه در زمين ، ايشان را از ظلمات برّ و بحر رهاند . از براى آخرت نيز بايد خلق را از ظلمات كفر و جهالت رهاند . چنانچه در آسمان ستارگان مى باشند ، در زمين نيز ستارگان البته مى بايد كه باشند .
و دليل بر اين : چون ستارگان بردارد ، ستارگان آسمان را فرود آرد ، و ستارگان زمين را كه براندازد ، آسمان از ستارگان بپردازد ؛ زيرا كه ائمه ، امان اهل زمين اند ، چنان كه ستارگان ، امان اهل آسمان اند : « النُّجومُ أمانٌ لِأهلِ السَّماءِ ، وَأهلُ بَيتي أمانٌ لاُِمّتي ، فَإذا خَلَتِ السَّماءُ مِنَ النُّجُومِ أَتى أهْلَ السَّمَاءِ مَا يُوعَدُون ، وَإِذَا خَلَتِ الْأرضُ مِنْ أهْلِ بَيتي أتى أَهلَ الأرضِ ما يُوعَدون » .۲ هر گاه غرض دنيايى هدايت باشد ، كى سزد و سزاوار باشد كه در دين ، ضلالت باشد و راهنمايى و روشنايى نباشد و تلبيس ادلّه كند و حق را پوشيده دارد و مردمان را در چاه جهالت ، سرگردان دارد ؟ ! هرگاه خواهد در دنيا بر راه باشى ، كى خواهد [ كه ] در دين ، گمراه باشى ؟ !
اگر شب و روز در بيابانى يا در دريايى ، به آفتاب و ماه و ستاره نگر و / 82 / چشم به ايشان دار كه دليل اند ، و راهرو را از دليل ، چاره نيست ، و همچنين در دين به آفتاب و ماه و ستارگان درخشان نگر كه راهنمايان ايشان اند بر جميع مردم از كوچك و بزرگ و سياه و سفيد و عرب و عجم و كُرد و لُر ، و بر همه طالع گرديده اند و همه را منتفع
1.اين معنى ، زاده طبع فقير است . « منه » .
2.الأحكام ، يحيى بن الحسين ، ج ۱ ، ص ۴۱ ؛ علل الشرائع ، ج ۱ ، ص ۱۲۳ ؛ كمال الدين ، ص ۲۰۵ ؛ معاني الأخبار ، ص ۳۴ ؛ كفاية الأثر ، ص ۲۹ ؛ مناقب أميرالمؤمنين ، كوفى ، ج ۲ ، ص ۱۴۲ ؛ شرح الأخبار ، قاضى نعمان ، ج ۲ ، ص ۵۰۲ و . .
