و رويى روشنى مى دهد مر اهل آسمان را ، و بر دو روى از شمس نوشته است» . بعد از آن گفت : «آيا مى دانيد چه نوشته است ؟» . گفتيم ما : خدا و رسول او داناترند . گفت : «نوشته اى كه بر روى اهل آسمان هاست ، اين است كه : خدا ، منوّر آسمان ها و زمين است ، و نوشته اى كه بر روى زمين است ، اين است كه : [ محمّد و ] على ، روشنى زمينه هاست» .
و نيز ^۱ نيشابورى در تفسير خود از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام نقل كرده / 99 / كه : «از براى ماه ، دو روست ، كه روشن مى گرداند به آن دو رو اهل آسمان ها و زمين ها را و بر هر دو روى او چيزى نوشته است . آيا مى دانيد چه نوشته شده است ؟» گفتند : خدا و رسول داناترند ، پس فرمود : «بر رويى كه به طرف آسمان است نوشته شده است : « اللّهُ نُورُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ »^۲ ، و بر رويى كه به طرف زمين هاست نوشته شده است : مُحَمَّدٌ وَعَليٌّ نُورُ الاَْرَضينَ ^۳ .
ديگر مؤيّد اين معنى آيه كريمه : « اللّهُ نُورُ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لاَّ شَرْقِيِّةٍ وَلاَ غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ » است ؛ چون نور متعارف ، كيفيتى است كه باصره ادراك مى كند اولاً ، و به واسطه او ساير مُدرَكات ديده مى شود ، همچه كيفيتى كه از آفتاب به اجسام كثيفه فَيَضان مى پذيرد . اطلاق نور به اين معنى بر خداى غفور نشايد . پس بعضى در كلام ، تقديرى كرده اند كه « اَللّه ذُو النّور » ، يعنى خدا خداوند صاحب نور آسمان ها و زمين است ؛ چه هر چه نورى دارد ، ذاتى يا عَرَضى ، همه از عطيّه فيض اوست ، يا مصدر به معنى اسم فاعل است كه « اَللّهُ مُنَوِّرُ السَّماواتِ وَالْأرْضِ » ؛ خدا روشن كننده / 100 / آسمان هاست به ملائكه مقرّبين ، و نوردهنده زمين است به انبياى مرسلين و ائمه معصومين ، يا روشنى بخش آيينه دل هاى ساكنان