هر كه دست يقين به حبل متين اين هر دو زد ، از ظلمات كفر و جهالت رَست و به نور معرفت هدايت و ايمان و يقين رسد .

[ دليل بر امامت اميرالمؤمنين و خلافت آن سرور بعد از رسول خدا بلا فصل ]

بدان كه فضيلت به دو سبب تحقّق مى تواند يافت و از اين دو سبب ، تقدّم و سبقت به وجود مى آيد :
اوّل به علم كه از بركت آن ، مطالب اخروى و [ مآرب ] دنيوى از پرده خفا جلوه ظهور مى يابد ، و مقاصد دنيوى و اوامر و نواهى ، صورت محصول مى پذيرد .
و شبهه اى نيست كه حضرت على با رسول خدا در علم يكى بود و آنچه آن سرور آفرينش دانستى ، آن مظهر دانش و بينش دانستى و فرمودى ^۱ : « أنَا مَديْنَةُ الْعِلْمِ / ۱۴۳ / وَعَليٌّ بابُها »^۲ بر اين معنى ، شاهدى است صادق و آيه مباهله بر اين مطلب ، گواهى است ناطق .
و معلوم است كه رسول خدا از همه انبيا به همه جهت ، بهتر بود و شاه ولايت به منزله نفس آن سرور بود . پس در علم و ساير كمالات ، از همه بيشتر باشد . و مؤيّد اين است حديثى كه كلينى از حمران بن اعين روايت كرده كه گفت : جبرئيل عليه السلام دو انار براى سيّد ابرار و رسول پروردگار آورد و آن جناب ، يكى را تناول فرمود و ديگرى را دو نصف كرد ، نصفى را خود تناول فرمود و نصفى ديگر را به شاهِ ولايت خورانيد . آن گاه رسول خدا فرمود : «اى برادر ! هيچ مى دانى كه [ اين ]دو انار چيست ؟» . گفت : نه . فرمود : «امّا انار ، اوّل نبوّت بود و تو را در آن نصيبى نيست ، و امّا انار دويم ، عِلم است و تو با من شريكى راوى گويد ، گفتم : أصلحك اللّه ! شراكت على عليه السلام با پيغمبر چگونه بود ؟ گفت : نياموخته بود حق تعالى ـ جلّ و علا ـ محمّد صلى الله عليه و آله وسلمرا آن كه مأمور